عدّه اى در تصرّف سهم امام ـ عليه السّلام ـ مخصوصا بيش از مقدار ضرورت و به اندازه شؤونات، احتياط مى كردند.بعضى از بزرگان نجف با اجاره ى خانه اى كه ظاهرا در اراك داشتند و بسيار كم بود اِمرار معاش مى كردند و مى فرمودند: ذلّت نسيه گرفتن از دكان ها را بر تصرّف در سهم امام ـ عليه السّلام ـ ترجيح مى دهم.
مرحوم شيخ انصارى هم احتياط مى فرمود. نقل مى كنند كه آخوند خراسانى ـ رحمه اللّه ـ در اواخر عمر توسعه مى داد. حتّى نقل مى كنند طلبه اى خدمت ايشان آمده بود و امضاى قبضى هفتصد تومانى را مى خواست، ايشان بلافاصله امضا كردند. در آن زمان كه يك تومان و دو تومان بسيار ارزش داشت و در نجف كوچه ى صدتومانى وجود داشت، قبض هفتصد تومانى را امضا كرد! يكى از اطرافيان آخوند ـ رحمه اللّه ـ به ايشان اعتراض كرد، ولى ايشان فرمودند: اگر به تو مى دادم، آيا به ديگرى مى دادى؟ سپس فرمودند: بگذار يك سال راحت باشد.
منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد1 / محمد حسین رخشاد