باید توجه داشت كه «نیت» دیگر حرف و قول نیست بلكه نیت آن «عزمی» است كه باید در انسان شكل بگیرد. بنابراین آنچه كه باید به لحاظ فردی در این دهه قدر تلاش كنیم این است كه با توسل به امام حسین(ع) این گام را برداریم و همین عمر معمولی هم كافی است و عمر طولانی لازم نیست. واقعا با شفاعت اولیاء خدا همین عمر كافی است. تا روز عاشورا انسان میتواند واقعا همه این گام‌ها را بر دارد، هر كجا كه هست. انسان اگر مثل جناب “حُر” در صف ابن‌زیاد هم باشد میتواند در روز عاشورا در صف امام حسین(ع) باشد. همان‌گونه كه میتواند الآن مدعی نصرت امام حسین(ع) باشد، اما در روز عاشورا در صف ابن زیاد باشد! اینکه به ما گفته اند هرگاه یاد اصحاب امام حسین (ع) افتادید، ذکر “یا لیتنی کنت معکم” بگویید برای این است تا حداقل در نیت، همراهی داسته باشیم و به فضیلت برسیم…
بنابراین، این گامی است كه انسان باید به صورت فردی بر دارد و تلاش كند تا در این ایام با نیت، این راه را طی كند و موانع نیت خودش را رفع نماید. چون انسان گاه خیال میكند كه نیت، آسان است ولی واقعا اگر نیت بخواهد به مفهوم حقیقیاش در انسان محقق بشود، از عمل مشكلتر است. اگر نیت آمد، عمل هم میآید، در روایت هست كه بدن در مقابل روحی كه مؤمن است، هیچگاه احساس ضعف نمیكند. احساس ضعف در عمل به احساس ضعف در ایمان بر میگردد…