باید دید كجای اردوگاه سیدالشّهدا علیه السلام خالی است، همانجا را پر كرد. دنبال كار خودمان نباشیم، اگر یکی به دنبال آیتالله شدن باشد و آن یكی، به دنبال خانه خریدن باشد، حتماً این تعلقات، ما را از ولی خدا دور میكند. مؤمن باید اول صبح كه بر میخیزد همّت و فكرش این باشد كه كجای اردوگاه ولی خدا خالی است، خودش را در آنجا حاضر كند. اگر این آمادگی و حالت انتظار وجود داشت انسان به نصرت ولی خدا موفق میشود، همینكه حضرت پرچم برداشت چنین شخصی آماده است; چون همه كارهایش را انجام داده است; نه اینكه وقتی جنگ شروع شد تازه به فكر نماز و روزههای قضا و به فكر قرضهایش باشد! حالا كه سیدالشّهدا علیه السلام به میدان آمده، وقت نماز قضا خواندن نیست; اینها را باید قبلاً میخواند. باید خود را به هر قیمتی شده به سیدالشّهدا علیه السلام برسانی ولو اینكه این دو ركعت نماز را نخوانی ولو همه قرض عالم روی دوش تو باشد; تا بروی قرضت را بدهی كار تمام شده است.