امام: زن بايد با اجازه شوهرش، به اعتكاف برود و اگر اجازه ندهد – چنانچه باعث تضييع حق [زناشويى] او شود – بنابر احتياط واجب، اعتكافش باطل است و اگر با حق او منافات نداشته باشد، اعتكافش صحيح است.[1]
آيات عظام فاضل و وحيد: زن بايد با اجازه شوهرش، به اعتكاف برود و اگر اجازه ندهد ـ چنانچه باعث تضييع حق [زناشويى] او شود – اعتكافش باطل است و اگر با حق او منافات نداشته باشد، اعتكافش صحيح است.[2]
آيات عظام بهجت و تبريزى: زن بايد با اجازه شوهرش، به اعتكاف برود و اگر اجازه ندهد ـ چنانچه باعث تضييع حق [زناشويى] او شود ـ اعتكافش باطل است. اما اگر با حق او منافات نداشته باشد، بنابر احتياط واجب باطل است.[3]
آيات عظام سيستانى و صافى: زن بايد با اجازه شوهرش از منزل بيرون رود و اگر اجازه ندهد، اعتكافش باطل است (هر چند باعث تضييع حق زناشويى او نشود).[4]
آيه اللّه مكارم: بنابر احتياط واجب، زن بايد با اجازه شوهرش به اعتكاف رود و اگر اجازه ندهد ـ چنانچه باعث تضييع حق [زناشويى] او شود ـ بنابر احتياط واجب اعتكافش باطل است.[5]
آيه اللّه نورى: زن بايد با اجازه شوهرش به اعتكاف برود و اگر اجازه ندهد ـ چنانچه باعث تضييع حق [زناشويى] او شود ـ اعتكافش باطل است. اما اگر با حق او منافات نداشته باشد، اعتكافش صحيح است؛ مگر آنكه روزه او در اعتكاف مستحبى باشد.[6]
پی نوشت ها
[1] – امام، تحريرالوسيلة، ج 1، مشروط الاعتكاف، السادس و استفتائات، ج 3، حقوق زوجيت، س 16.
[2] – وحيد، منهاج الصالحين، ج 2، م 1069، الخامس و توضيح المسائل، م 2476 و فاضل، تعليقات على العروه ج 2، شرائط الاعتكاف، السابع.
[3] – بهجت، توضيح المسائل، متفرقه، م 18 و وسيله النجاه، ج1، م1193؛ تبريزى، منهاج الصالحين، ج1، م1069.
[4] – صافى، هدايه العباد، ج 1، شروط الاعتكاف، م 1402، السادس و توضيح المسائل، م 2421، و سيستانى، تعليقات على العروة، شرائط الاعتكاف، السابع.
[5] – مكارم، تعليقات على العروة، شرائط الاعتكاف، السابع و استفتائات، ج 2، س 963.
[6] – نورى، تعليقات على العروة، شرائط الاعتكاف، السابع و توضيح المسائل، م 2408.