خوشا به حال كسى كه خطاى خود را ببيند و به عيب خود توجّه داشته باشد و عيوب ديگران را نديده بگيرد و خود را كامل و بى نقص نبيند، بلكه در موارد خطا و اشتباه خود را خطاكار ببيند. ما بايد باب توجيهِ خطا و اشتباه را به روى خود ببنديم، و براى هر خطا، زبان به استغفار بگشاييم، و اگر قابل جبران باشد جبران كنيم.
منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد1 / محمد حسین رخشاد
