فاش ار فلک، بر آن تن بی سرگریستی‏ ز آنروز تا به دامن محشر گریستی‏ زاشک ستاره، دیده‏ی گردون تهی شدی‏ بروی بقدر زخم تنش،‏گر ...

زینب چو دید پیکری اندر میان خونچون آسمان و زخم تن از انجمش، فزون بی حد جراحتی، نتوان گفتنش که چندپامال پیکری، نتوان دیدنش که چون خنجر ...

 آن جسم پاره پاره چو در خون تپان فتادلشگر به خیمه گاه وی از هر کران فتاد از سوز آه و ناله ی اطفال خشک لبآتش ...

ای دل مگو که موسم اندوه شد بسرماه محرّم ار بسر آمد مه صفرفارغ نشد هنوز دل از بار اندهی کامد به روی ماتم او ماتمی ...