جناب آیت الله سیّد عبدالکریم کشمیری رضوی (قدس) در سال 1343 هـ ق در نجف اشرف در خانواده‌ای روحانی چشم به جهان گشود. پدرش حجة الاسلام سیّد محمدعلی کشمیری و مادرش صبیه‌ی آیت الله سیّد محمد کاظم یزیدی: فقیه نام‌آور بود.
از همان کودکی آثار بزرگی و معنویت در وی مشهود بود. بر اثر علاقه‌ی شدید پدر به لباس روحانیت، قبل از بلوغ اشیان را معمَّم نمود و در جرگه‌ی طلاب به تعلیم و تعلّم مشغول شد.
همراه با کسب دانش، به دنبال تهذیب نفس و سیر در مدارج کمالات روحی و معنوی بود و در این راستا هیچ‌گاه از مصاحبت بزرگان اخلاق و عرفان و بهره بردن از افاضات آنان غفلت نمی‌کرد. ایشان علاوه بر مقام اجتهاد در فقه و اصول و حکمت متعالیه، دارای ذوق شعری بوده و در علوم غریبه همچون جفر و اعداد و حروف و اسماء نیز متبحّر بودند.
ایشان از انفاس قُدسی اهل معنا و بزرگانی مانند شیخ مرتضی طالقانی، آیت الله حاج سیّد علی قاضی، حاج سیّد هاشم حدّاد، مستور آقا شیرازی، شیخ علی اکبر اراکی و سیّد افضل حسین هندی (رض) استفاده‌های شایانی نمود و در نتیجه‌ی سال‌ها مجاهده و سیر و سلوک و عشق و توسّلات خالصانه به آستان ولایت اهل بیت (ع) به مقامات والایی از عوالم تجرّد و توحید و یقین دست یافت.
آیت الله کشمیری در بیستم ذی الحجّة 149 در سن 76 سالگی لباس تن را خلع و به دیدار معبود شتافت.
مرقد شریفش در حرم مطهّر حضرت معصومه (س) در جنب قبر مرحوم علامه‌ی طباطبائی (رض) می‌باشد.