یکیْ از مفاخر اسلام و مراجع عالیقدر شیعه در قرن اخیر، عالم ربّانی، جامع معقول و منقول، فقیه ارجمند، فخر الحکماء و الفقهاء: مرحوم آیت الله حاج سیّد ابو الحسن رفیعی قزوینی (قدس) است. ایشان در سال 1315 هـ ق در شهر قزوین در بیت علم و تقوا دیده به جهان گشود. پس از طی دوران کودکی، به تحصیل علوم دینی مشغول شد و در مدّت کوتاهی ادبیات و منطق را در آن شهر به پایان رساند. سپس دوره‌ی سطح و خارج فقه و اصول را نزد اساتید فن و علماء برجسته‌ی آن دیار فرا گرفت و برای ادامه‌ی تحصیل و کسب معارف به تهران و قم هجرت نمود و نزد استوانه‌های علم و معرفت و مراجع زمان همچون: میرزا حسن کرمانشاهی، حاج شیخ عبد النبی نوری، میرزا هاشم اشکوری، میرزا محمود رضوان قمی، آقا سیّد محمّد تنکابنی، و حاج شیخ عبد الکریم حائری یزدی (رض) به مقامات شامخه و درجات عالیه از علوم و معارف دست یافت. سپس در زمان حیات آیت الله العظمی حاج شیخ عبد الکریم حائری به قزوین مراجعت نموده و حدود سی سال در حوزه‌ی گرانمایه‌ای که تأسیس نمود، به تعلیم و تربیت نفوس اشتغال داشت. در اواخر عمر، به درخواست فضلاء و بزرگان به تهران مراجعت نمود و مشتاقان دانش و معرفت را بهره‌مند ساخت.
این فقیه ربّانی و فیلسوف الهی در سال 1396 هـ ق ندای حق را لبیک گفته و روح پاکش به عالم بقاء و سرای جاودانی شتافت. پیکر شریفش به شهر مقدّس قم منتقل گشته و در مسجد بالاسر حرم مطهّر حضرت معصومه (ص) به خاک سپرده شد. رضوان الله تعالی علیه.