آدم به این‌جا برسد که گناه لباس ذلّت است، دیر یا زود است که اگر با این لباس برویم خار هستیم. باید لباس ذلّت را به لباس عزّت و طاعت تبدیل کنیم. اگر توبه را تأخیر بیاندازیم وجود مقدّس حضرت امیر علیه السّلام فرمودند: «لَا تَکُنْ مِمَّنْ یَرْجُو الْآخِرَهَ بِغَیْرِ عَمَلٍ وَ [یَرْجُو] یُرَجِّی التَّوْبَهَ بِطُولِ الْأَمَل‏»[۱] نباشید از کسانی که مشتری بهشت هستید ولی بذری که بهشت از آن بروید نمی‌پاشید، عمل ندارید. آدمی که علاقه به بهشت دارد برای بهشت کار می‌کند. نباشید از کسانی که توبه را به عمل یعنی آرزو به تأخیر می‌اندازید و بگویید إن‌شاءالله. آرزوی توبه دارد ولی توبه نمی‌کند. خیلی از افراد مثل من امشب منبر رفتند و فردا جنازه‌ی او را آوردند. ما چه می‌دانیم چه زمانی می‌میریم! چرا توبه نکنیم! توبه اگر توبه‌ی واقعی بود انسان را از مسیر گناه به مسیر تقوا می‌کشاند. اگر تقوا برای انسان حاصل شد خدا می‌فرماید: «وَ مَنْ یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً»[۲]  نمی‌گوید در آخرت. کلید تقوا تمام درهای بسته‌ی مشکلات را باز می‌کند.

اگر دولت ما مشکل دارد، اگر کشور ما مشکل دارد، اگر اقتصاد ما بیمار است، اگر بازار ما خراب است، اگر جوان‌های ما دارند از بیکاری می‌نالند، اگر زندان‌های ما دارد پر می‌شود، تمام این‌ها نشانه‌ی این است که از خدا برگشتیم و خدا هم نظر رحمت خود را به ما نمی‌اندازد.

[۱]– نهج البلاغه (للصبحی صالح)، ص ۴۹۷٫

[۲]– سوره‌ی طلاق، آیه ۲٫