قَالَ أَمِیرَ الْمُؤْمِنینَ (ع): أَفْضَلُ النَّاسِ مَنْ کَظَمَ غَیْظَهُ وَ حَلُمَ عَنْ قُدْرَهٍ.

ترجمه: «بهترین مردم کسی است که خشم خود را وقت غضب فرو برد؛ و با وجود قدرت بر انتقام، حلم کند.»

شرح: یکی از صفات کمال که موجب رفعت مقام انسان است در دنیا و عقبی، ترک خشم و عصبانیت و تندخلقی است و حلم و عفو از هر که در حقّ او بدی و آزار کند؛ که خدا در قرآن عظیم فرماید: وَ الْکاظِمِینَ الْغَیْظَ وَ الْعافِینَ عَنِ النَّاسِ. بزرگی در این است که انسان خشم و غضب را فرو برَد و با وجود قدرت بر انتقام، از بدی‌ها و آزار مردم بگذرد…

«حواریون به عیسی (ع) گفتند: از همه چیز سخت‌تر در عالم چیست؟ گفت: خشم خدا که دوزخ از آن ترسان است.

گفتند: امان از خشم خدا به چیست؟ گفت: به فرو بردن خشم و غضب خود.» چنانکه عارف رومی این را به نظم فرموده:

گفت عیسی را یکی هشیار سر                   چیست در عالم ز جمله‌ سخت‌تر

گفت از جمله بتر خشم خدا                       که از آن دوزخ همی لرزد چو ما

گفت از خشم خدا چه بود امان                   گفت خوردن خشم خود اندر زمان

منبع: کتاب پندهای آسمانی، ص ۱۲۱