نکته‌ی بعدی این است که حکومت برای او جلب توجّه شده است و اجازه‌ی ظهور امام و بارز شدن امام را نمی‌دهد. شیعیان هم که در یک فضایی هستند که اوّلیّات مسائل اعتقادی هنوز تفصیلاً جا نیفتاده است. مثلاً عدد ۱۲ امام برای ما از واضحات است. یعنی شما در خیابان بچرخید و همین‌طور یک نفر را پیدا کنید و بگویید کدام امام غایب شده است؟ می‌گوید امام دوازدهم.
امّا مانند عبد العظیم حسنی می‌آید به امام جواد می‌گوید: شما امامی هستید که قرار است غیبت کند؟! دیگر در فقهاهت عبد العظیم و از بزرگان و محدّثین بودن و از اعاظم علمای شیعه بودن او که شکّی نیست! یعنی خفقان به گونه‌ای است که روایاتی که امروز راحت به دست شما رسیده است؛ عدد ائمّه معلوم است، صفات آن‌ها مشخّص است، کدام بزرگوار بعد از کدام بزرگوار است، این‌ها را حضرت عبد العظیم نمی‌داند. قبل از آن هم البتّه این‌طور است، منتها شرایط امام رضا با شرایط حضرت جواد قابل قیاس نیست. خیلی‌ها هستند، ریان بن صَلت هم می‌آمد به امام رضا می‌گوید: شما آن امامی هستید که قرار است غیبت کند؟ یعنی وقتی جامعه در این حد خبر ندارد، یعنی اجازه‌ی ارتباط نمی‌دهند که معارف روشن شود.
پاسخ دهید