«أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ»

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ اللَّهُمَّ صَلَّى عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّل فَرَجَهُم».

«الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذی هَدانا لِهذا وَ ما کُنَّا لِنَهْتَدِیَ لَوْ لا أَنْ هَدانَا اللَّهُ».[۱]

از امتیازات بارز امام محمّد تقی علیه السّلام

وجود مبارک حضرت امام محمّد تقی مشهور به جواد الأئمه، ابن الرضا سلام الله علیه از امتیازات خاصّی از جانب خدا ممتاز شده است که سایر امامان این امتیاز نداشتند. یکی از امتیازات این است که امامت ایشان برای اوّلین بار بود. به عالم بشریت به عنوان یک آیت کبرای خدا نشان داد که امامت اکتسابی نیست، امامت تعلیم و تعلّم بشری نیست، امامت دانشگاه ندارد، کتابی که در حوزه کسی برود یاد بگیرد و امام شود نیست بلکه حجّتی از جانب خدا است، خدا بندگان خود را با این آیت اتمام حجّت کرده است کما این‌که با نبوّت اتمام حجّت کرده است.

خدا سه پیغمبر را در قرآن کریم نام برده است که این‌ها در کودکی مقام نبوّت را دارا شدند. یکی از این‌‌ها حضرت عیسی بن مریم است که این بزرگوار هنگام تولّد مادر بزرگوارش، مریم صدیقه، این قدیس روزگار که مائد‌ه‌ی آسمانی برای او می‌آمد و اهل محراب بود و بخت عبادت بود، خدای متعال ملائکه را برای او اعزام می‌کرد و به او سلام می‌کردند و به او می‌گفتند: «یا مَرْیَمُ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفاکِ وَ طَهَّرَکِ وَ اصْطَفاکِ عَلى‏ نِساءِ الْعالَمینَ‏»[۲] یعنی محدثه بود، یعنی ملائکه بر او نازل می‌شود و حضرت زکریا که کفیل او بود، هر وقت می‌آمد، می‌دید کنار محراب او غذایی است، می‌گفت: «أَنَّى لَکِ هذا»‏[۳] او هم جواب می‌داد، از جانب خدا است «یَرْزُقُ مَنْ یَشاءُ بِغَیْرِ حِسابٍ‏» این از آن چیزهایی است که برنامه‌ریزی نشده است و با خدا است.

معجزه‌ی نبوّت حضرت عیسی بن مریم علیه السّلام

با این وضع وقتی خدای متعال حضرت عیسی را بدون ازدواج به او داد، بدون شوهر به او داد، حضرت مریم متّهم شد و تهمت هم به گونه‌ای بود که اگر خودش می‌خواست جواب بدهد پاسخگو نبود، کسی باور نمی‌کرد. لذا هر کسی آمد یک تیر تهمتی را به سوی این بانوی مظلومه‌ی محدثه‌ی صدیقه‌ی مطهره پرتاب می‌کرد. او هم می‌گفت: من روزه‌ی سکوت گرفتم، اشاره‌ به این نوزاد می‌کرد، می‌گفت از او بپرسید.

حضرت عیسی علی نبیّنا و آله و علیه السّلام در همان موقع تولّد لب به سخن گشود که هم این تهمتی که به حضرت مریم زده می‌شد چون اعجاز نشان داد، هم این تهمت را زدود، به راحتی هم زدود، قدرت‌نمایی خدا بود، کودکی دارد سخن می‌گوید و هم از یک نکته‌ای خبر داد و این‌که نبوّت از شئون الهی است، معجزه‌ی حق تعالی است، شرط سنی ندارد، شرط تحصیلی هم ندارد و از این شرایطی که منصب‌های ظاهری بشری دارد، هیچ کدام از این‌ها در این‌جا ضرورت ندارد.. لذا گفت: «إِنِّی عَبْدُ اللَّهِ آتانِیَ الْکِتابَ وَ جَعَلَنی‏ نَبِیًّا * وَ جَعَلَنی‏ مُبارَکاً أَیْنَ ما کُنْتُ»[۴] این سخن گفتن کودک که هم اعجاز بود و ضمن اعجاز منصب خودش را که خدا من را نبی قرار داده است و من را پر برکت قرار داده است، وجود من را مبارک قرار داده است. این چیز جدیدی بود که بشر متوجّه شد نبوت امر الهی است و فقط از جانب خدا است، هیچ کسی دقیق نیست. هم نبوّت او قدرت‌نمایی خدا بود و هم با این اعلان نبوّتش مادر او که مورد تهمت بود، او را از این فضای تهمت بیرون آورد.

حضرت جواد علیه السّلام اوّلین امامی است، همین‌طور که سه پیغمبر در قرآن آمده است، سه امام هم محاذی آن سه پیغمبر از امامان ما در کودکی خدا این منصب را به عهده‌ی آن‌ها گذاشته است تا بشر بداند که این صراط مستقیم حق است و منصب الهی دارد، خلافت الهی دارد و فقط از جانب خدا است و امامت او جای تردید نیست. اوّلی حضرت جواد الائمّه علیه السّلام است.

بنابراین خدا برای این‌که نشان بدهد امامت عین نبوّت است، ربطی به انتخاب این و آن ندارد، آراء در این‌جا کاره‌ای نیست، انتخابات کاره‌ای نیست، صندوق کاره‌ای نیست، این منصب، منصب عرشی و الهی است، حضرت جواد علیه السّلام اوّلین کسی است که با امامت خودش نشان داد «إن الله احتجب بالولایه کمن احتجب بالنبوّه» همان‌طور که خدا با نبوّت حجّت را بر مردم تمام کرده است، با امامت هم حجّت را تمام کرده است.

در جریان حضرت عیسی بن مریم با نبوّت او تهمت از حضرت مریم زدوده شد، در جریان حضرت جواد هم امام رضای ما در اوج مظلومیت و غربت بود و متهم بود به این‌که او امام نیست و ادّعای امامت می‌کند.

دلیل آن‌ها هم این بود امام باید عقب داشته باشد، نسل داشته باشد و چون خدا دیر این فرزند را به امام رضا علیه السّلام داده بود، از این جهت سخت‌ترین تهمت‌ها را فامیل‌های خودش، اقربای خودش به او می‌زدند و واقفیه یک جریان انحرافی بود، این‌ها امام رضا را در شدیدترین شرایط قرار داده بودند، افکار را علیه او قرار داده بودند و حضرت رضا علیه السّلام هم می‌گفتند من صاحب فرزند خواهم شد. حضرت جواد علیه السّلام که آمد مشکل حل شد. چون معما حل شود آسان شود.

امام جواد علیه السّلام هم حلّال مشکل برای پدرش بود، همان‌طور که عیسی بن مریم، مادر خود را از فضای تاریک تهمت بیرون آورد، حضرت جواد علیه السّلام هم امام مظلوم، حضرت رضا علیه السّلام را با این امامت خودشان از فضای تهمت بیرون آوردند، چشم امام رضا علیه السّلام روشن شد، قلب امام رضا علیه السّلام آرام شد و یک فصل جدیدی از امامت به رخ بشریت کشیده شد.

 پایان

[۱]– سوره‌ی اعراف، آیه ۴۳٫

[۲]– سوره‌ی آل عمران، آیه ۴۲٫

[۳]– همان، آیه ۳۷٫

[۴]– سوره‌ی مریم، آیات ۳۰ و ۳۱٫