یا مثلاً شنیدید: «أَصْحَابِی کَالنُّجُومِ بِأَیِّهِمْ اقْتَدَیْتُمْ اهْتَدَیْتُم‏»[۱] که کسی که این را جعل کرده است معلوم نیست که عرب کجا بوده است. چون شما در بیابان… محدّثین اهل سنّت این روایت را ضعیف می‌دانند. اگر صحیح هم می‌دانستند مشخّص بود که این روایت جعلی است. چون شما در بیابان رفتید چرا آموزش می‌دهند که از طریق ستاره‌ها راه خود را تشخیص دهید؟ شما هر ستاره بگیرید یک جا می‌رود، یک ستاره است که شما را به مسیر می‌رساند. «أَصْحَابِی کَالنُّجُومِ» اصحاب من مثل ستارگان هستند، از هر کدام خواستید پیروی کنید، هدایت می‌‌شوید. این یعنی این‌که وسط بیابان به سمت هر ستاره‌ای که خواستید بروید. آیا به آن شهری که می‌خواهید می‌رسید؟! معلوم نیست که حواس جاعل حدیث کجا بوده است! واضح است که شما برای هدایت می‌خواهید به یک شهر خاص بروید. در بیابان گیر کردید، هر ستاره‌ای که شما را به مسیر خود نمی‌رساند. معنی ندارد «بِأَیِّهِمْ اقْتَدَیْتُمْ اهْتَدَیْتُم». این از آن چیزهایی است که خیلی رسانه‌ای است، در اشعار زیاد است، مثلاً مولوی می‌گوید: گفت پیغمبر کاصحابی نجوم، ولی از لحاظ حدیثی خود آن‌ها هم قبول ندارند.

[۱]– بحار الأنوار، ج ‏۲۳، ص ۱۵۶٫