از آنجا که فرزند ایشان در درس املاء مشکلی ندارند و وسایل خود را جا نمی‌گذارند، معلوم است که کاهش تمرکز او به خاطر بیش فعّالی نیست و ایشان جزء بچّه‌های بیش فعّال نیست؛ لذا ممکن است به دلایل دیگری این کاهش تمرکز ایجاد شده باشد.

دلایل عدم تمرکز:

الف. عدم مشارکت در برنامه‌ریزی

 علّت این‌که تمرکز برخی از بچّه‌ها در انجام تکالیف پایین است، این است که آن‌ها در انجام تکالیف مشارکت جدّی ندارند.. کارشناسان در مورد برنامه‌های مدیریّتی می‌گویند: “یکی از رموز موفّقّیت در مدیریّت، مشارکت جمعی است”؛ یعنی هر چقدر که ما زیر مجموعه را در برنامه‌ریزی‌ها مشارکت بدهیم، کار به نحو مطلوب‌تری انجام می‌شود.

ب. زمان نامناسب

ممکن است زمانی که فرزند ما به انجام تکالیف و وظایف خود اختصاص می‌دهد، زمان مناسبی نباشد؛ به عنوان مثال ممکن است زمانی باشد که ایشان خسته است و یا این‌که محیط خانه، محیط پویایی است و آرامش و سکوت لازم در آن‌جا وجود ندارد. این مسئله باعث می‌شود که ایشان نتواند با تمرکز لازم تکالیف خود را انجام دهد.

ج. نداشتن انگیزه لازم

یکی دیگر از دلایل کاهش تمرکز، عدم وجود انگیزه در بچّه‌ها است؛ مثلاً فرزندمان با خود می‌گوید که نوشتن این تکالیف به چه درد من می‌خورد؟ من که نوشتن آن‌ها را بلد هستم! این طرز فکر باعث می‌شود که او خیلی علاقه به انجام تکالیف نداشته باشد.

د. وابستگی به والدین

گاهی اوقات دلیل این که بچّه‌ها تمرکز لازم را در کار‌های درسی ندارند، وابستگی آن‌ها به والدین است؛ یعنی به خاطر تذکّرات مکرّر والدین، همیشه منتظر هستند که از آن‌ها دستور بگیرند؛ لذا این وابستگی باعث می‌شود که فرزندان تمرکز لازم را نسبت به انجام تکالیف خود نداشته باشند و روند انجام تکالیف آن‌ها کند شود.

راهکارها:

الف. ایجاد فضایی آرام و علمی

توصیه‌ی ما به والدین این است که وقتی فرزندشان تکالیف خود را انجام می‌دهد، محیط خانه را یک محیط علمی قرار دهند؛ یعنی سایر افراد خانواده نیز به نحوی مشغول کار‌های علمی باشند.

ب. ایجاد انگیزه

نکته‌ی دوّم این است که ما باید در بچّه‌ها ایجاد انگیزه کنیم. یک نکته خیلی جالب در کتاب‌های درسی بچّه‌ها در مقطع ابتدایی این است که در کنار مطالب درسی،تصاویر، نوشته‌ها و مفاهیم عمیقی وجود دارد؛ مثلاً در کتاب ریاضی، تصاویری در اوّل هر فصل وجود دارد که در آن مفاهیم عمیقی نهفته است. یکی از راه‌ها برای ایجاد انگیزه در کودکان این است که از فرزندان خود بخواهیم همین تصاویر را برای ما تحلیل و تفسیر کنند و برداشت خود را از آن برای ما بگویند.

ج. نظارت بدون دخالت

راه‌کار دیگر این است که یک مقدار بچّه‌ها را در انجام تکالیف به حال خودشان واگذار کنیم. ما باید مدیریّت کنیم، در برنامه‌ریزی به آن ها کمک کنیم و بر کارشان نظارت داشته باشیم؛ ولی نباید درکار آن‌ها دخالت کنیم؛ بلکه ما بیشتر باید نقش ناظر، حامی و هدایت‌گر را داشته باشیم تا نقش کسی که می‌خواهد جزئیّات موضوعات را به فرزند بگوید.