والدین باید بدانند که لکنت زبان یک تیک عصبی است و این تیک عصبی زمانی اتّفاق می‌افتد که فشار عصبی بر فرد وارد شود؛ لذاما به پدر و مادر ها توصیه می‌کنیم که بر فرزند خود فشار عصبی وارد نکنند؛ چراکه ممکن است بعدها این فرزند دروغ گو یا پنهان کار شود یا حتّی دچار تیک های عصبی دیگری شود.

ما هیچ وقت نمی‌توانیم مشکل بچّه ها را با داد و فریاد حل کنیم؛ زیرا نهایت فایده ی داد و فریاد در این حد است که مثل یک مسکّن موقّت عمل می‌کند؛ یعنی نقش تسکینی دارد.

پدر و مادر ها باید توجّه کنند که اگر این رفتار اشتباه آنها ادامه پیدا کند، ممکن است فرزند در سن نوجوانی حالت انفجار پیدا کند؛ یعنی بخواهد ناراحتی خود را از این رفتار بروز دهد. ما نمونه های زیادی از این مورد را در شیوه های غلط تربیتی داریم که وقتی بچّه ها به سنّ نوجوانی می‌رسند، در برابر والدین مقاومت می‌کنند.

ما برای درمان این مسئله دو گام را به والدین پیشنهاد می‌کنیم؛

1. ۱. اگر آنها می‌خواهند با فرزند خود مخالفت کنند، باید جایگزین مناسبی برای خواسته ی او داشته باشند؛ چراکه اگر این کار را انجام ندهند، ممکن است به فرزندشان فشار عصبی وارد شود.
2. ۲. اگر می‌خواهند برای فرزندشان ممنوعیتی داشته باشند، به نوع بیان آن باید بسیار توجّه کنند.اگر آنها با تندی ترس را در بچّه ایجاد کنند، ممکن استدر آینده آسیب هایی به بچّه وارد شود.