تقلید گری در کودکان

این که یک کودک در این سن بخواهد همان کارهایی را انجام دهد که دیگران انجام می‌دهند، یک رفتار طبیعی است؛ چراکه از سنّ یک سالگی به بعد در بچّه‌ها یک ویژگی به نام تقلیدگری ایجاد می‌شود. ولی از آنجا که توانایی بزرگ‌ترها را ندارند و نمی‌توانند همان کاری را انجام دهند که بزرگ‌ترها انجام می‌دهند، دچار آسیب و شکست می‌شوند؛ لذا شروع به گریه کردن می‌کنند.

 

راهکارها:

الف. نپرداختن به کارهای بزرگ در حضور بچّه‌ها

بزرگ‌ترها نباید در حضور بچّه‌ها، کارهایی را که در توان آن‌ها نیست انجام دهند؛ بلکه باید سعی کنند کارهایی را در معرض نگاه کودک انجام دهند که در حد و اندازه‌ی او است تا بتواند آن کار را انجام دهد و نتیجه‌ی آن هم برایش موفّقیّت‌آمیز باشد.

ب. بازی کردن

گاهی اوقات دلیل جیغ و فریاد بچّه‌ها به این خاطر است که کارهای متناسب با سنّشان به آن‌ها سپرده نشده است؛ یعنی به جای این‌که کودک یک ساله به بازی و دویدن و فعّالیّت‌های نظیر آن بپردازد، در معرض کارهایی قرار می‌گیرد که بزرگ‌تر از سن او است؛ لذا چون بچّه‌ها خودمدار هستند، فکر می‌کنند که می‌توانند همه‌ی کارها را انجام دهند و بعد که می‌بینند نمی توانند آن کار را انجام دهند، نتیجه‌ی آن گریه کردن و جیغ و فریاد زدن است.