این‌قدر امیر المؤمنین (علیه السّلام) را در جامعه تخریب کرده بودند کسی می‌خواست از امیر المؤمنین (علیه السّلام) دفاع کند چیز قابل دفاعی پیدا نمی‌کرد. این روایت صحیح السّند است، ذهبی هم می‌گوید صحیح است، می‌گوید یک وقت دیدند یک عالمی ناراحت است، مدام به علی ناسزا می‌گویند چیزی هم که بگوید علی این است نداشت. نقل که ممنوع بود، نقل حدیث ممنوع بود، آن چیزی هم که حکومت نقل می‌کرد در آن امیر المؤمنین (علیه السّلام) انتهای جهنّم بود، آن چیزی که آن‌ها نقل می‌کردند. هر چه گشت ببیند علی مثلاً چه کاری انجام داده دید چیزی نمی‌تواند بگوید، چون نقل روایت ممنوع است، این‌که دارم می‌گویم حاکم نقل کرده ذهبی می‌گوید: «عَلَی شَرطِ البُخاری و المُسلِم»، یعنی در روایت هیچ شکّی نیست. می‌گوید: فکر کرد ببیند چه کند، این را گفت. یعنی مهم‌ترین فضیلت علی (علیه السّلام) را این دید، یعنی جامعه را به آن سمت بردند. گفت: «أَ لَیس نَهانَا رَسولِ الله عَن سَبِّ الأَموات»، علی مرد یا زنده است؟ گفتند مرده، گفت: مگر پیغمبر نگفته به مرده‌ها ناسزا نگویید؟

یعنی مرده بودن امیر المؤمنین (علیه السّلام) موجّه‌ترین حرفی بود که می‌شد گفت، صحابه‌ی پیغمبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) است از بین رفته، داماد پیغمبر است «لَا فَتَى إِلَّا عَلِیٌّ»،[۱] پهلوان است. همه را از بین برده‌اند. یعنی در کتبی که بنی امیّه آن زمان می‌نوشتند هیچ کدام از این‌ها نبود، «إِلّا أَن تَرَاهُ فِی قَعرِ الجَحیم»، علی را باید انتهای جهنّم نشان بدهی، اصلاً جای دفاع نداشته باشی. لذا می‌گوید: من چطور دفاع کنم؟ بگویم مرده یا زنده است؟ بگویند مرده، بگویم پیغمبر گفته به مرده‌ها ناسزا نگویید، می‌گویند بله، کمتر ناسزا می‌گوییم.

پی نوشت

[۱]– الکافی، ج ۸، ص ۱۱۰٫