مرحوم علامه طباطبایى قدس سره به فردى که چنین سؤالى از ایشان پرسیده بود در پاسخ لطیفى فرمودند: صلواتى که ما مى فرستیم اولاً از خودمان چیزى اهدا نمى کنیم بلکه به خدا عرض مى کنیم و از او مى خواهیم که بر پیامبر و خاندانش (علیهم السلام) رحمت ویژه بفرستد و ثانیاً گر چه این خاندان نسبت به ما محتاج نیستند ولى به ذات اقدس اله که نیازمندند و باید دائماً فیض الهى بر آنها نازل شود. در واقع با این صلوات خود را به این خاندان نزدیک کرده ایم. بعد مثال مى زدند و مى فرمودند: اگر باغبانى در باغى که همه گل ها و میوه هایش مِلک صاحب باغ است کار کند و از صاحب باغ حقوق بگیرد، روز عید، یک دسته گل از باغ تهیه کند و به حضور صاحب باغ ببرد آیا عمل او موجب تقرب به صاحب باغ هست یا نه؟ مسلماً هست. این عمل نشانه ادب باغبان است. صلوات هم ادب ما را ثابت مى کند و اِلاّ ما که از خودمان چیزى نداریم. بلکه از ذات اقدس اله مسئلت مى کنیم بر مراتب و درجات این بزرگواران بیفزاید. و همین عرض ادب براى ما تقرّب است.

منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف:آیت اللّه عبداللّه جواد آملی/پرسش وپاسخ دانشجویی