«زینت» در زبان عربى معنایى گسترده‌تر از لفظ «زیور» دارد. زیور، فقط به زینت‌هایى گفته مى‌شود که جزء بدن شخص به شمار نمى‌رود، (مانند انواع زیورهاى طلا و جواهر)، ولى کلمه «زینت» هم در چنین زیورهایى به کار مى‌رود و هم به آرایش‌هایى گفته مى‌شود که به بدن شخص متصل بوده و گویى جزئى از اوست؛ (همانند سرمه و خضاب). علاوه بر این، خود زیبایى‌هاى طبیعى هم زینت به شمار مى‌رود، بنابراین شامل اندام زیباى او نیز مى‌گردد.

حال از دیدگاه شرع آشکار کردن کدام یک از اقسام زینت براى زنان حرام شمرده شده است؟ از آیه ۳۱ سوره «نور» به دست مى‌آید که زینت دو نوع هست: زینت پنهان و زینت نمایان که آشکار کردن اولى براى بانوان ممنوع و دیگرى جایز شمرده شده است. تمامى فقیهان اتفاق دارند که زینت به معناى اندام و زیبایى‌هاى بدن، جزء زینت پنهان محسوب مى‌شود و بانوان باید آنها را در برابر مرد نامحرم بپوشانند. در زینت به معناى زیورآلات و آرایش میان آنان اختلاف نظر وجود دارد که آیا جزء زینت پنهان محسوب مى‌شود یا از زینت نمایان به حساب مى‌آید؛ براى مثال در مورد حلقه ازدواج و النگو، برخى معتقدند: پوشاندن آن واجب است، ولى عده‌اى بر این باورند که لازم نیست.

منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی/پرسش وپاسخ دانشجویی