«کفّاره جمع» عبارت است از: «جمع بین آزاد کردن یک بنده و گرفتن دو ماه روزه و اطعام شصت فقیر». این کفّاره در دو مورد تحقق مى‌یابد: یکى این که انسان روزه خود را با چیز حرام باطل کند و دیگر این که شخص مسلمانى را بى‌گناه و از روى عمد به قتل برساند.[۱]

 تبصره . با توجه به این که در عصر حاضر آزاد کردن بنده مورد ندارد، باید بین دو مورد دیگر جمع کند.

منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی/پرسش وپاسخ دانشجویی

[۱] – همه مراجع، توضیح المسائل مراجع، م ۱۶۶۵ ؛ امام، تحریر الوسیله، ج ۲، الکفارات ؛ صافى، هدایه العباد، ج ۲، الکفارات ؛ سیستانى، منهاج الصالحین، ج ۳، الکفارات ؛ تبریزى و وحید، منهاج الصالحین، الکفارات،۱۵۶۵٫