همه مراجع (به جز تبریزى، سیستانى و وحید): اگر نذرش معین باشد، باید قضاى آن را به جا آورد و اگر معین نباشد، باید آن را از سر  بگیرد.[۱]

 آیات عظام تبریزى، وحید و سیستانى: اگر نذرش معین باشد بنابر احتیاط واجب، باید قضاى آن را به‏جا آورد و اگر معین نباشد باید آن را از سر بگیرد.[۲]

  تبصره. اگر نذر معین نباشد قضا مطرح نمى‏شود؛ بلکه به طور ادا باید انجام دهد.

پی نوشت ها

[۱] – امام، نورى، فاضل، مکارم، تعلیقات على العروه، ج ۱، احکام الاعتکاف، م ۵؛ بهجت، وسیله‏النجاه، ج ۱،۱۲۱۰؛ صافى، هدایه‏العباد، ج ۱، م ۱۴۲۴ و دفتر: خامنه‏اى.

[۲] – تبریزى، سیستانى و وحید، منهاج‏الصالحین، م ۱۰۸۲٫