دلیل امتحانات الهی

چوب‌هایی که خدا می‌زند، شبیه چوب‌هایی است که شما گاهی روی فرش یا نمد می‌زنید که گرد و خاک آن بریزد. شما این چوب‌ها را نمی‌زنید که آن قالی را آزار بدهید بلکه می‌زنید تا ناخالصی‌های آن بریزد. در واقع چوب‌ها را روی آن ناخالصی‌ها می‌زنید.

بر نمد آن چوبی را که مرد زد               بر نمد آن را نزد بر گرد زد

چوب‌های خدا روی گردها می‌خورد، روی ناخالصی‌ها می‌خورد به شرط این‌که آدم مواظب باشد، فرار نکند، آن ضربات را تحمّل کند، درد بکشد بلکه بیدار شود، این خوب است. خدا بلا می‌دهد برای این‌که شخص بتواند در بلا صبر کند و رشد کند. امّا بلاهای چهارده معصوم فقط ترفیعی است، کفّاره‌ای نیست چون آن‌ها نه گناه، نه مکروه، نه کمتر از مکروه، نه ترک اولی و هیچ کدام از این موارد را نداشتند.

در مجلس یزید، وقتی یزید خواست به امام سجّاد طعنه بزند، همان آیه‌ای را که خدمت شما خواندم که می‌گوید بلاهایی که بر سر شما می‌آید به واسطه‌ی اعمال شما است، این آیه را برای طعنه به امام سجّاد خواند. گفت: «وَ ما أَصابَکُمْ مِنْ مُصیبَهٍ فَبِما کَسَبَتْ أَیْدیکُمْ»[۱] هر بلایی که بر سر شما می‌آید –مثل عاشورا و امثال آن- به واسطه‌ی اعمال خود شما است. امام سجّاد فرمود: «لَیْسَتْ هَذِهِ الْآیَهُ فِینَا»[۲] این آیه در مورد ما نیست، خدا ما را با عاشورا چوب نزده، خدا می‌خواهد به ما مقام بدهد، خدا برای ما ضیافت و میهمانی ترتیب داده است. منتها تو کور هستی و متوجّه این میهمانی را نمی‌بینی. آیه‌ای که برای ما وجود دارد آیه‌ی دیگری است و امام سجّاد آیه‌ی دیگری را خواندند، فرمودند آیه‌ی در حقّ ما آن آیه است: «ما أَصابَ مِنْ مُصیبَهٍ فِی الْأَرْضِ وَ لا فی‏ أَنْفُسِکُمْ إِلاَّ فی‏ کِتابٍ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَبْرَأَها»[۳] خدا می‌فرماید: بلاهایی که برای شما فرستادم بلاهایی بوده که از قبل خداوند متعال در لوح محفوظ برای شما مقدّر کرده بود و نوشته بود تا برای رشد دادن شما بلا بیاید، این بلا ضیافت و مهمانی خدا است منتها کسی که ظاهر عاشورا را می‌بیند نمی‌فهمد که مهمانی خدا تهیه شده است.

[۱]– سوره‌ی شوری، آیه ۳۰٫

[۲]– الکافی، ج ۲، ص ۴۵۰٫

[۳]– سوره‌ی حدید، آیه ۲۲٫