لطفا از بزرگانی که به امام حسین علیه سلام نامه نوشتند و بعد جا زدند چند نفر نام ببرید و مختصر توضیح دهید؟
با سلام به عنوان نمونه می توان به نامه‌های زیر اشاره نمود:
نامه سلیمان بن صرد خزاعی مُسَیَّب بن‌نَجَبَه* و رُفَاعَه بن‌شَدّاد (که البته از میان این نویسندگان حبیبن بن مظاهر به امام ملحق شد) به شرح زیر:
«بسم الله الرحمن الرحیم، [نامه‌ای است] از سلیمان بن‌صُرَد و مُسَیَّب بن‌نَجَبَه* و رُفَاعَه بن‌شَدّاد و حبیب بن‌مُظاهِر و شیعیان مؤمن و مسلمان از اهل کوفه به حسین بن‌علی، سلام علیک: در پیشگاهت خدا را ستایش می‌کنیم، خدایی که جز او خدائی نیست، امّا بعد. حمد سزاوار خدایی است که دشمن سلطهگر و معاندت را درهم شکست، دشمنی که همواره برضدّ این امّت شرارت میکرد، و به آنها نیرنگ میزد، بیتالمال را غصب میکرد، و بدون رضایتشان بر آنها حکم میراند. برگزیدگانشان را میکشت و اشرارشان را باقی میگذارد و مال خدا را بین جبّاران و اغنیا دست به دست میگرداند. لعنت خدا بر او باد همچنان‌که قوم ثمود مورد لعنت واقع شدند. ما پیشوایی نداریم، نزد ما بیا تا شاید خداوند به واسطه شما ما را بر محور حقّ گرد آورد. نُعمان بن‌بَشیر [حاکم کوفه] در قصر حکومتی لانه کرده است [ولی ما] روز جمعه با او نماز نمیگزاریم و برای نماز عید همراهش خارج نمیشویم، اگر بفهمیم شما نزد ما میآیید او را [از کوفه] بیرون کرده و به شام روانه می‌کنیم، ان شاءالله. والسّلام علیک و رحمهالله».[۱]
همچنین هانی بن‌هانی سُبَیْعِی نامه‌ای به شرح زیر برای امام حسین فرستاد: «بسم الله الرحمن الرحیم، از شیعیان مؤمن و مسلمان حسین بن‌علی به آن حضرت، عجله نما، چرا که مردم منتظر شما هستند و جز شما به کسی توجّه ندارند. عجله، عجله! باز هم عجله، عجله!، و سلام بر تو باد».[۲]
سپس شَبَث بن‌رِبْعِی، حَجّار بن‌اَبْجَر، یزید بن‌حارث بن‌یزید بن‌رُوَیْم،[۳] عَزْرَه بن‌قَیْس، عمرو بن‌حَجَّاج زُبَیْدِی، محمّد بن‌عمر تمیمی[۴] و قَیْس بن‌اشعث[۵] در نامه‌ای مستقل نوشتند:
«باغ و بستان‌ها سبز شده، میوهها رسیده و نهرها لبریز گردیده است. پس اگر مایلی به سپاهی که برایت آماده شده، ملحق شو».[۶]
منبع:پرسمان
*. مُسَیَّب بن‌نَجَبَه بن‌ربیعه از قدمای تابعان و بزرگان آنها و از شخصیّت‌های اصحاب علی به شمار می‌آمد. (سیدمحسن امین، اعیان‌‌الشیعه، ج۱۰، ص۱۲۵). امیرالمؤمنین او را فردی مورد اعتماد و دوراندیش معرفی کرد. (یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۱۹۶). آنحضرت او و عبدالرّحمن بن‌محمّد کِنْدی را برای گردآوری صدقات و زکات کوفه برگزید و از کار آنها اظهار رضایت نمود. (بلاذری، انساب‌الاشراف، ج۳، ص۲۱۰ ـ ۲۰۹). او یکی از بزرگان توّابین بود که برای گرفتن انتقام خون امام حسین قیام کردند. (یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۲۵۷). و در سال ۶۵ هجری در جزیره (منطقه موصِل) در رویایی توّابین با سپاه عبیدالله بن‌زیاد پس از جنگ نمایانی کشته شد. (ذهبی، تاریخ الاسلام، ج۵، سال ۶۱ ـ ۸۰، ص۲۴۸، ش۱۰۲).
*. مُسَیَّب بن‌نَجَبَه بن‌ربیعه از قدمای تابعان و بزرگان آنها و از شخصیّت‌های اصحاب علی به شمار می‌آمد. (سیدمحسن امین، اعیان‌‌الشیعه، ج۱۰، ص۱۲۵). امیرالمؤمنین او را فردی مورد اعتماد و دوراندیش معرفی کرد. (یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۱۹۶). آنحضرت او و عبدالرّحمن بن‌محمّد کِنْدی را برای گردآوری صدقات و زکات کوفه برگزید و از کار آنها اظهار رضایت نمود. (بلاذری، انساب‌الاشراف، ج۳، ص۲۱۰ ـ ۲۰۹). او یکی از بزرگان توّابین بود که برای گرفتن انتقام خون امام حسین قیام کردند. (یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۲۵۷). و در سال ۶۵ هجری در جزیره (منطقه موصِل) در رویایی توّابین با سپاه عبیدالله بن‌زیاد پس از جنگ نمایانی کشته شد. (ذهبی، تاریخ الاسلام، ج۵، سال ۶۱ ـ ۸۰، ص۲۴۸، ش۱۰۲).
[۱]. شیخ مفید، الارشاد، ج۲، ص۳۶ ـ ۳۷؛ طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۵، ص۳۵۲؛ بَلاذُری، انساب‌الاشراف، ج۳، ص۳۶۹٫
[۲]. شیخ مفید، الارشاد، ج۲، ص۳۸؛ طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۵، ص۳۵۳٫
[۳]. ر.ک: طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۵، ص۳۵۳؛ شیخ مفید، الارشاد، ج۲، ص۳۸٫
[۴]. انساب‌الاشراف، ج۳، ص۳۷۰؛ کتاب‌الفتوح، ج۵، ص۳۰؛ مقتل‌الحسین، ج۱، ص۱۹۵٫
[۵]. مورّخین نام قَیْس بن‌اشعث را جرء نویسندگان نامه نیاورده‌اند، امّا چون امام در یکی از سخنرانی‌های خود در صحرای کربلا، او را جزء نویسندگان نامه معرفی کرده است. (ر.ک: طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۵، ص۴۲۵؛ مفید، الارشاد، ج۲، ص۹۸٫) لذا ما نیز نام او را در اینجا ذکر کردیم.
[۶]. طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۵، ص۳۵۳؛ مفید، الارشاد، ج۲، ص۳۸٫
پاسخ دهید