کسانی که در نماز نوافل خود سوره‌ی مبارکه‌ی زلزال را بخوانند، این‌ها از آفت‌هایی مصونیّت پیدا می‌کنند. یکی از نگرانی‌های ما این است که نکند خواب باشیم، زلزله بیاید، زیر آوار بمانیم. خیلی وحشتناک است، جزء نگرانی‌های جدی است. یکی از آن‌ها این است که نکند یک وقتی داخل ماشین باشیم، تصادف بکند، آتش بگیرد و ما در ماشین خود جزغاله بشویم یا در هواپیما آتشی برخورد بکند، موتور هواپیما مشکل پیدا بکند، آتش‌سوزی بشود وقتی سقوط می‌کند، این بنزین آتش بگیرد و همه‌ی مسافرین آن بسوزند. از این قضایا فراوان اتّفاق می افتد یا اتّصال برق پیدا بشود، آدم بسوزد. بدترین نوع مردن، مردن در آتش است که انسان بسوزد.
در روایات دارد کسانی که سوره‌ی مبارکه‌ی «إِذا زُلْزِلَتِ» را در نوافل نماز خود می‌خوانند، خدای متعال این‌ها را از مردن در زلزله، ماندن زیر آوار یا سوختن در آتش نگه می‌دارد. کم نعمتی نیست که آدم یک کاری بکند که ازمردن‌های ناگوار آن‌چنانی پیشگیری بکند.
و سوره‌ی مبارکه‌ی زلزال این‌قدر مهم است، کسی مسلمان شد و از وجود نازنین پیغمبر خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم) درخواست کرد که «عَلِّمنی مِنَ القُرآنِ شَیئاً» یا رسول الله یک چیزی از این وحی، از این کتابی که بر شما نازل شده است، به ما تعلیم بکنید. حضرت تعلیم این را به یکی از مؤمنین، به یکی از اصحاب واگذار کرد و او هم سوره‌ی مبارکه‌ی «إِذا زُلْزِلَتِ» را به او یاد داد؛ به این آیه که رسید «فَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّهٍ خَیْراً یَرَهُ * وَ مَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّهٍ شَرًّا یَرَهُ»[۱] گفت: مرا کفایت کرد. با همین یک آیه من بار خود را بستم، من توشه‌ی خود را گرفتم.
[۱]– سوره‌ی زلزله، آیات ۷ و ۸٫
پاسخ دهید