خداوند متعال اسمائی دارد که در دعای جوشن و خیلی از ادعیه، حالا در دعای جوشن به طور مشخّص، حدود هزار اسم از اسماء خداوند در آن‌جا به آن اشاره شده است. این دعای جوشنی که شاید شأن نزول این دعا را شنیدید که جبرئیل چطور برای پیغمبر آورد. در یکی از جنگ‌ها بود، ظاهراً یک زره و یک جوشن سنگینی تن پیغمبر اکرم بود که از این زره آزرده می‌شد. جبرئیل از عرش برای او این دعا را آورد. یا رسول الله این جوشن این است که از ضربات محافظت می‌کند! جوشن کبیر و بزرگ این است، که بعد خود پیغمبر اکرم به حضرت امیر، حضرت امیر فرزندان خود را به این دعا سفارش می‌کردند. چقدر دعای عجیبی است این دعای جوشن کبیر. و این هم که گفته شده است مثلاً مستحب است در حاشیه‌ی کفن‌ها نوشته شود، چون جلوی ضربات را می‌گیرد و باعث امنیّت می‌شود، برای همین هم مستحب است. خدا آیت الله شبیری زنجانی را که از مراجع فعلی ما است حفظ کند. ایشان فرمود: پدر ایشان آیت الله سیّد احمد آقای زنجانی که خیلی با حضرت امام دوست بودند. می‌گفت: هر وقت پدر من به خانه می‌آمد مثلاً تا سفره‌ی نهار آماده شود یا چند دقیقه می‌نشست که مادر من برای او چایی بیاورد، کفن خود را می‌آورد و در حاشیه‌ی آن دعای جوشن را می‌نوشت.

دعای جوشن یک دعای طولانی است، یک مقدار می‌نوشت که در کل حاشیه کفن دعای جوشن نوشته شده باشد. اسم‌های خدا غیر از اسم‌های ما است. اسم‌های ما یک لفظ است که روی همدیگر گذاشتیم. امّا اسم‌های خدا لفظ نیست. اسماء الهی اشاره به کمالات خدا است. اسم علیم اشاره به کمال خداوند متعال است که علم دارد. این لفظی هم که ما به کار می‌بریم، اسم علیم، اسم قدیر، اسم خدا نیست. اسم خدا این کمالی است که در آن است. در واقع این‌هایی که شما در دعای جوشن می‌بینید که روی کاغذ نوشته شده است و شما به زبان می‌آورید اسم الاسم است. یعنی در واقع اسم خدا آن کمالی است که در وجود خدا است. این‌که به زبان می‌آورید اسم آن اسم است. در واقع این‌ها اسم الاسم هستند. والّا اسم خدا، آن اسم اصلی خدا کمالات خارجی آن است. همان کمالاتی است که خدا دارد. علیم است، قدیر است، رحیم است، کریم است، ودود است، رئوف است. همین طور هزار اسم است. این‌ها شئون و کمالات الهی است.