هر گناهی یک خروج از ولایت است، این اوّلاً. کسی که گناه می‌کند شکّی نیست آن هنگامی که گناه می‌کند تحت ولایت اهل بیت نیست. کسی که دارد دروغ می‌گوید، کسی که دارد غیبت می‌کند، کسی که دارد مشروب می‌خورد، کسی که نعوذ بالله دارد فحشاء مرتکب می‌شود، آن موقعی که دارد این گناه را مرتکب می‌شود با ولایت امیر المؤمنین (علیه السّلام) این کارها را انجام می‌دهد؟ یعنی امیر المؤمنین (علیه السّلام) به او دستور داده است؟ تحت مدیریت حضرت که این کارها را انجام نمی‌دهد. در ولایت ابلیس است، در ولایت شیطان است، دستش در دست او است این کارها را انجام می‌دهد.

در روایت پیغمبر است فرمود: «لَا یَسْرِقُ السَّارِقُ حِینَ یَسْرِقُ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ»،[۱] سارق آن هنگامی که دارد سرقت می‌کند مؤمن نیست. «لَا یَزْنِی الزَّانِی حِینَ یَزْنِی وَ هُوَ مُؤْمِنٌ»، زانی آن موقعی که دارد فحشاء مرتکب می‌شود تحت ولایت نیست، مؤمن نیست. البتّه من داخل پرانتز یک چیزی عرض کنم، خیلی دقّت بفرمایید، عمل او تحت ولایت اهل بیت نیست ولی ذات او هست. خوب دقّت بفرمایید، کسی که گناه می‌کند معنای آن این نیست که مرتد شد، دست به او بزنید نجس می‌شوید، عمل او تحت ولایت شیطان است، این عمل با مدیریت شیطان دارد انجام می‌شود. شکّی نیست، ما تردید نداریم کسی که دارد گناه می‌کند عمل او با ولایت و دستور اهل بیت نیست، تحت سرپرستی ابلیس است، امّا ذات او هنوز آن طرف نرفته است.

ذات او ذات خوبی است، بد ذات نیست که این گناه از او زاییده شود، این عمل عمل زشتی است. گاهی مواقع می‌شود انسان… از موسی بن جعفر پرسیدند: شیعه‌ی شما گناه هم می‌کند؟ حضرت فرمود: بله. آن شخص گفت: پس ما می‌توانیم از شیعه‌ای که گناه می‌کند تبرّی بجوییم؟ امام کاظم (علیه السّلام) فرمودند: نه، از عمل او تبرّی بجویید نه از ذات او، ذات او خوب است، هنوز در ولایت ما است، هنوز این ذات ارزشمند است. مثل یک الماسی است که در گِل و لجن افتاده، الماسی که در لجن بیفتد هنوز الماس است، ارزش دارد، ولی لجن روی آن را گرفته، با شستشو رفع می‌شود. بنابراین عمل کسی که گناه می‌کند از تحت ولایت اهل بیت خارج می‌شود. این خیلی بد است، همین باعث ظلمت و تاریکی انسان می‌شود.

[۱]– الکافی، ج ۲، ص ۳۲٫