امیرالمؤمنین علیه السلام این روزها با دل شکسته، با سینه‌ی پُـــر از غـــم، با عزیزه‌ خود وداع می کند و ودیعه گرانبهــای پیغـمـبــر صلی الله علیه و آله و سلم را بـــه او بـر می گردانــد.

دل امیرالمؤمنین پُر از غم است امّا اراده او و همّــت او مطلقـا کاستی نگرفته اسـت؛ ایـن درس اسـت بــرای مـن و شمــا.

گاهی دل از غم مالامال می‌شود – از این قبیل قضایا در زندگی انسان هست؛ چه زندگی فردی، چه زندگی اجتماعی – امّا عزم و اراده باید راسخ بماند، گـــام بایـد محکم برداشتــه بشــود؛ غمهـایــی هسـت کــه کوه‌ها را میشکند، [ولی‌] انسانِ مؤمن را نمی تواند بشکند؛ راه را باید ادامه داد.