تئاتر هم می‌رفتند. حتی یک بار که جشنواره تئاتر کشوری در شیراز برگزار شد، یوسف برنامه هر روز را گرفت و مرتب می‌رفت. زهرا فقط یک تئاتر را همراهش رفت، تئاتر «نو با نوزار» که یوسف خیلی از آن تعریف می‌کرد. در طول نمایش یوسف ساکت و متفکرانه تماشا کرد. زهرا هی به صورت جدی او نگاه می‌کرد، هی به پرده نمایش. منتظر بود موسیقی تمام بشود و نمایش شروع شود. اما یوسف گفت که این تئاتر تمامش به صورت همین موسیقی اجرا می‌شود.

منبع: کتاب «تیک تاک زندگی»- بر اساس زندگی شهید یوسف کلاهدوز، از مجموعه کتب قصه فرماندهان، جلد ۱۸؛   ص ۴۹٫