ابن عبد ربه گفته است:

علی (ع)، عبّاس، زبیر و سعد بن عباده از کسانی بودند که با ابوبکر بیعت نکردند. امّا علی (ع) و عبّاس و زبیر در خانه‌ی فاطمه (ع) بست نشستند تا این‌ که ابوبکر، عمر بن خطاب را به سوی ایشان فرستاد تا آن‌ها را از خانه‌ی فاطمه (ع) خارج سازد. او به عمر گفت: اگر سرباز زدند با آن‌ها، ستیز کن! عمر با شعله‌ای از آتش، آمد تا خانه را به آتش بکشد. فاطمه (ع) با او، روبرو شد و گفت: ای پسر خطاب! آمده‌ای تا خانه‌ی ما را بسوزانی؟! عمر گفت: آری! مگر آن‌که در امری وارد شوید که امّت در آن وارد شدند با ابوبکر بیعت کنید.

قال ابن عبدربّه:

الّذین تخلّفوا عن بیعه أبی علیّ و العبّاس و الزّبیر و سعد بن عباده، فَأَمَّا عَلِیٌّ وَ الْعَبَّاسُ وَ الزُّبَیْرُ فَقَعَدُوا فِی بَیْتِ فَاطِمَهَ حَتَّى بَعَثَ إِلَیْهِمْ أَبُوبَکْرٍ عُمَرَ بْنَ الْخَطَّابِ لِیُخْرِجَهُمْ مِنْ بَیْتِ فَاطِمَهَ (ع) وَ قَالَ لَهُ: إِنْ أَبَوْا فَقَاتِلْهُمْ. فَأَقْبَلَ بِقَبَسٍ مِنْ نَارٍ عَلَى أَنْ یُضْرِمَ عَلَیْهِمُ الدَّارَ فَلَقِیَتْهُ فَاطِمَهُ فَقَالَتْ: یَا ابْنَ الْخَطَّابِ، أَ جِئْتَ لِتُحْرِقَ دَارَنَا؟ قَالَ: نَعَمْ أَوْ تَدْخُلُوا فِیمَا دَخَلَتْ فِیهِ الْأُمَّهُ…^[۱]

[۱]ـ عقد الفرید ۴: ۲۴۷، عنه الطرائف ۲۳۹ ح ۳۴۵، عنه اثبات الهداه ۴: ۲۸۱ ح ۵۲، البحار ۲۸: ۳۳۹٫