سؤال: پسر من شش ساله است؛ او اسباب بازی زیادی دارد ولی دائم می‌گوید که حوصله‌ام سر رفته و می‌خواهم با دوستانم بازی کنم. من هر روز او را به پارک می‌برم  امّا وقت آزاد او زیاد است. می‌خواستم ببینم برای پسر شش ساله‌ی خود چطور برنامه‌ریزی کنم که مناسب سنّ او باشد؟

جواب:

اسباب بازی و دل زدگی بچّه‌ها

در واقع اسباب بازی به تنهایی حوصله‌ی بچّه‌ها را سر می‌برد و آن‌ها را کلافه می‌کند؛ دلیل آن هم این است که وقتی بچّه‌ها دو بار با وسایل خود، بازی کنند، از آن‌ها زده می‌شوند. لذا گاهی اوقات می‌بینیم که کودکان یک کمد اسباب بازی دارند ولی دوباره در محیط خانه دنبال وسایل بازی می‌گردند.

معمولاً اسباب بازی‌ها نمی‌توانند کودکان را به صورت مستمر سرگرم کنند؛ بلکه تنها می‌توانند در یک مکان و زمان محدود آن‌ها را مشغول خود کنند.

سه رکن مهم در بازی

برای بازی بچّه‌ها سه رکن نیاز است: ۱٫ اسباب بازی ۲٫ هم بازی ۳٫ محیط بازی؛ اگر والدین می‌خواهند که کودکشان در سنین زیر هفت سال پر مشغله باشد،  باید این سه رکن را برای او فراهم کنند.

طرز فکر اشتباه برخی از والدین

برخی از پدر و مادرها می‌گویند: “فرزند ما نیاز به هم‌بازی ندارد و ما در خانه با او بازی می‌کنیم” این تعبیر اشتباه است؛ چراکه بچّه از صبح تا شب نیاز به بازی دارد و به طور قطع پدر و مادر نمی‌توانند در این فاصله‌ی زمانی در کنار فرزندشان باشند.

یک رفتار جالب!

جالب است بدانید که اگر بچّه‌ای در طول روز سه ساعت با هم‌سال خود بازی کند، این بازی تا آخر شب نیز ادامه دارد؛ به این معنی که کودک بعد از بازی تمام آموخته‌ها‌ی خود را در محیط خانه تکرار می‌کند و به این صورت تا آخر شب  با خود سرگرم است.

هم‌بازی از نان شب هم واجب تر است

هم بازی برای بچّه‌ها در هفت سال اوّل از نان شب هم واجب‌تر است؛ زیرا هم بازی، کودک را به یک کار جدّی وادار می‌کند و باعث رشد و ترقّی او می‌شود؛ البته به شرط آن‌که پدر و مادر به بازی جهت‌های مثبت بدهند و آن‌ها را از بازی خرابکارانه دور کنند.