خوارزمی گوید:

ابن زیاد، زحر بن قیس را فراخواند و سر امام حسین (ع) و سرهای برادران و خاندان و پیروانش را به او سپرد. علیّ بن الحسین (ع) و عمّه‌ها و خواهرانش و همه‌ی زنان را هم همراه او نزد یزید فرستاد. آنان اهل بیت (ع) را بر محمل‌هایی بی‌پرده و سایه‌بان، شهر به شهر و منزل به منزل از کوفه به شام بردند، آن‌گونه که ترک و دیلم را می‌برند.

قال الخوارزمیّ:

ثمّ دعا عبیدالله بن زیاد زحر بن قیس الجعفیّ فأعطاه رأس الحسین و رؤوس إخوته و أهل بیته و شیعته و دعا بعلیّ بن الحسین فحمله و حمل عمّاته و أخواته و جمیع نسائهم معه إلی یزید فسار القوم بحرم رسول الله (ص) من الکوفه إلی بلد الشّام علی محامل بغیر وطاء، من بلد إلی لبد، و من منزل إلی منزل، کما تساق الترّک و الدّیلم.[۱]

[۱]– اقبال الاعمال: ۵۸۳، مقتل الحسین ۲: ۵۵، تسیله المجالس و زینه المجالس ۲: ۳۷۹٫