یکی از آن نعمت‌های بزرگ [پروردگار] قرار دادن کعبه است خانه‌ای برای خودش و اجازه دادنش به مردم که به زیارتش روند و قبول نمودن آن را از آن‌ها به جهت زیاد نمودن پاداش و پذیرش و خشنودی [او از آنان].

و به جان خودم سوگند که این نهایت لطف و مدارا و بزرگواری است. زیرا انسان با بصیرت هنگامی که در معانی اعمال حج تأمّل نماید، به لطف بزرگ خدای تعالی پی می‌برد؛ بلکه به دوست داشتن او عنایت به مؤمنین را و نهایت توجّهش به جذب و کشش آنان به درگاهش و دعوتشان به قرب و جوارش. [و انسان] قدر نعمت وجود این پیامبر بزرگوار را می‌شناسد که ما را به این عوالم عزیز هدایت نمود و اسراسر این مقامات ارزشمند و کریمه را به ما شناساند و این دل‌های مرده را با روح ایمان زنده نمود و کوریش را با نور ایمان برطرف فرمود.

منبع: کتاب به سوی دوست،  ص ۱۹۷