ممکن است گفته شود: از آن  جا که انسان از دو جزء (جسم و روح) مرکّب است، کافى است گاهى به آن جزء ملکوتى و روحى نظر کند، و گاهى به جزء جسمانى، یعنى با یکى به بالا، و با دیگرى به پایین نظر کند، هم روحانیّت و لوازم آن را تقویت کند، و هم جسمانیّت و لوازم آن را، نه این که به تمام معنا از خود بگذرد، زیرا نیمى مَلَک است، و نیمى حیوان. منتهى بشر امروز رو به حیوانیّت مى  رود. در جنگ جهانى دوّم با این که جنگ اتمى بود، جنگ بین دولت  هاى بزرگ شش سال طول کشید. هدف از جنگ و خونریزى و آن همه ویرانى و نسل کشى چه بود؟ آیا عقلانى و منطقى بود؟!

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد