از عجایب این که همه از وفات وحشت دارند. معلوم هم نیست که همه از لوازم آن⁽ مانند بى سرپرستى اولاد و دورى خویشان.⁾ مستوحش باشند، بلکه از مقارناتش⁽ سختى و فشار، جان کندن و مشاهده  ى ملک الموت و…⁾ وحشت دارند و حال این که همه هنگام خواب برایشان این امر اتّفاق مى  افتد، به طورى که اگر نگذارند بخوابد یا بیدارش کنند، ناراحت مى  شود و از خوابیدن و یا ادامه  ى آن لذّت مى  برد، و خواب همان وفات موقّت است.

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد