- ثقلین - http://thaqalain.ir -
گشت عیان سایهسارِ رحمت داور[۱]
منظر هستی گرفت جلوهی دیگر
کون و مکان شد ز نغمههای بم و زیر
محفل شوق و سرور و عیش، سراسر
میگسلد لحظه لحظه عقد ثریّا
تا به نثار آورد لئالی[۲] و گوهر
تودهی غبرا[۳] کشیده پایهی عزّت
از ملکوت و فراز عرش، فراتر
عکس جمال جمیل طلعت سبحان
با قلم و لوح نور گشت مصوّر
شمسهی عفّت، قوام عصمت هستی
کرد جهان را به نور ذات، منوّر
بحر ولا را یگانه لؤلؤ لالا
عرش عُلا را شُکوه و زینت و زیور
طیّبه و طاهره، زکیّه، نفیسه
بر جلوات جلال، مُظهر و مَظهر
فاطمه، مرآت ذات پاک[۴] خداوند
مادر پُر افتخار شَبّر و شُبّر[۵]
سایهی عصمت فکنده بر سر مریم
مایهی فخر و شرف به ساره و هاجر
گر نه چنان ذات حق، یگانه و یکتاست
کیست که با او شود به رتبه برابر؟
گر نه شفاعت کند به روز مکافات
نیست کسی را دمی خلاص ز کیفر
آتش دوزخ ز التهاب بیفتد
چون بگذارد قدم به عرصهی محشر
نیست به محشر، پیمبری که نگوید
دست من و دامن حبیبهی داور
لوح و قلم راست نور از لمعانش[۶]
جود و کرم راست دستِ خالق اکبر
فاطمه، آن پاکْ گوهری که ز نسلش
زبدهی خلقت، مقدّر است و مقرّر
پیک سروش است این قصیده، «براتی»!
تا برسانی به گوش خلق، مکرّر
آذر ۱۳۶۸ [۷]
[۱]. برات بهشت، ص ۶۳ ـ ۶۴؛ ۲۳ بیت که در این جا با حذف شش بیت آمده است.
[۲]. ج لؤلؤ.
[۳]. مؤنّث اغبر، زمین (گردآلود و خاکی رنگ).
[۴]. در مأخذ، عبارت «ذات ذات» آمده که گویا خطای چاپی باشد.
[۵]. یادآور شویم که شبّر (به فتح شین)، اسم مبارک حضرت امام حسن۷ و «شُبیر» نام مبارک حضرت امام حسین۷ در تورات است؛ البتّه «شبّر» (به ضمّ شین) را برای هر دو بزرگوار ضبط کردهاند؛ پس مصراع بالا صحیح سروده شده است.
[۶]. لمعان: درخشیدن، روشن شدن، پرتو، درخشش.
[۷]. ماه و سال سرودن قصیده است.
Article printed from ثقلین: http://thaqalain.ir
URL to article: http://thaqalain.ir/%d9%82%d8%b5%db%8c%d8%af%d9%87-%db%8c-%d9%81%d8%a7%d8%b7%d9%85%db%8c-%d8%a7%d8%b2-%d9%85%d8%ad%d9%85%d9%91%d8%af%d8%b1%d8%b6%d8%a7-%d8%a8%d8%b1%d8%a7%d8%aa%db%8c/
Click here to print.
تمامی حقوق برای وبسایت ثقلین محفوظ است.