ملائکه که با ما صحبت می‌کنند معلوم نیست با زبان تشریع با ما صحبت می‌کنند. جان ما یک زبانی دارد. «تَشْهَدُ عَلَیْهِمْ أَلْسِنَتُهُمْ وَ أَیْدیهِمْ وَ أَرْجُلُهُمْ»[۱] پا شهادت می‌دهد. پا هر جا می‌رود زبان دارد، آن‌جا نشان می‌دهد که کجا رفته است. لازم نیست که با این زبان (اشاره) بگوید، امّا مجسّم است. آن‌جا حقیقت این مسیری را که طی کرده است در ویترین گذاشتند و دارد می‌رود. خود این دارد حرف می‌زند. دست به روی کسی بلند کرده است، اگر کسی هم آن‌جا نبوده است، خدای متعال این را با همان حالت در روز قیامت نشان می‌دهد، ظلم را داد می‌زند. اگر دست خود را بلند کرد و به یک ضعیفی آسیبی وارد کرد خود این زبان دارد، ظلم دست را می‌گوید، ظلم پا را می‌‌گوید. «یَعْلَمُ خائِنَهَ الْأَعْیُنِ»[۲] چشم وقتی خیانت می‌کند… در یک جمعی نشستند و یک کسی یک نگاه حرامی کرد. اشخاص نمی‌دانند چه کار کرد، ولی خدا خیانت چشم را دانست. روز قیامت این چشم این خیانت را بازگو می‌کند. لازم نیست بگوید، حقیقت خیانت و گناه در این چشم دیده می‌شود و همه دارند می‌گویند. می‌گویند در قیافه‌ی او مشخّص است که این خجل است. می‌‌گویند در قیافه‌ی او مشخّص است که این پیروز است، چهره حرف می‌زند، دست و پا حرف می‌زند.

[۱]– سوره‌ی نور، آیه ۲۴٫

[۲]– سوره‌ی غافر، آیه ۱۹٫