باید میان مومنین رابطه ای برقرار شود که همه، خود را منتسب به امام بدانند و همه، خود را جمع شدۀ گرد امام ببینند. این رابطه باید محور روابط شود و پیرامون این محور جامعه پردازی شود. یکی از راه های احیای این رابطه، زیارت است. یکی از آثار زیارت در عرصه ی حیات اجتماعی این است که حول امام (ع)، تاریخ مؤمنین و موحدین شکل می‌گیرد و این زیارت، تاریخ ساز می شود. یعنی با زیارت، روابط ما را حول امام شکل می گیرد و کم کم جامعه ای حول امام درست می‌شود.

امروز این اتفاق، در حال رخ دادن است. مثلاً حول زیارت ائمه (ع) شهرها و جوامع شیعی و حتی تعلقات شیعیان به یکدیگر شکل گرفته است. در زیارت اربعین انسان کاملاً احساس می‌کند که همه، همدیگر را دوست دارند و همه تعینات آنها ریخته است. آن کسی که رئیس عشیره است و در میان عشیره نمی‌شود به او بگویی: «بالای چشمت ابروست!» پای زائران را می‌شوید. التماس می‌کند که لباسهای تان را به من بدهید تا من بشویم. التماس می کند که شما را ماساژ بدهم تا خستگی تان را بگیرم.