ابن قولویه از امام صادق (ع) درباره‌ی آیه‌ی «فَما بَکَتْ عَلَیْهِمُ السَّماءُ وَ الْأَرْضُ وَ ما کانُوا مُنْظَرِینَ» (آسمان و زمین به حالشان گریه نکرد و به آنان مهلت داده نشد) روایت می‌کند که فرمود:
آسمان از آن زمان که یحیی بن زکریا کشته شد، بر کسی گریه نکرده بود تا آن‌که حسین (ع) شهید شد و آسمان بر او گریست.
روایت بسیاری با این مضمون در منابع نقل شده است.
قال ابن قولویه:
حَدَّثَنِی عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ بْنِ مُوسَى، عَنْ عَلِیِّ بْنِ إِبْرَاهِیمَ بْنِ هَاشِمٍ، عَنْ أَبِیهِ، عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ، عَنْ أَبِی جَمِیلَهَ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ الْحَلَبِیِّ، عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) فِی قَوْلِهِ تَعَالَى: «فَما بَکَتْ عَلَیْهِمُ السَّماءُ وَ الْأَرْضُ وَ ما کانُوا مُنْظَرِینَ» قَالَ: لَمْ تَبْکِ السَّمَاءُ عَلَى أَحَدٍ مُنْذُ قُتِلَ یَحْیَى بْنُ زَکَرِیَّا حَتَّى قُتِلَ الْحُسَیْنُ ع فَبَکَتْ عَلَیْه.[۱]
و فی هذا المضمون روایات کثیره فلیراجع المنابع المذکوره فی الهامش.
[۱]– کامل الزّیارات: ۱۸۲ ح ۲۴۸، عن البحار ۴۵: ۲۱۰ ح ۲۰ و ۱۴: ۱۸۳ ح ۲۷، قصص الانبیاء: ۲۲۰ ح ۲۹۳٫
پاسخ دهید