«… با احمد متوسّلیان بعد از پیروزی انقلاب آشنا شدم. آن روزها او در منطقه‌ی ۶ سپاه تهران – معروف به سپاه خیابان خردمند – به عنوان مسؤول گروه ضربت سپاه به کار مشغول بود.

مسؤولیت گروه ضربت سپاه، برنامه‌ریزی برای مقابله و مهار آشوب‌های خیابانی منافقین و سایر گروهک‌هایی بود که هر روز خدا، در سطح معابر و گلوگاه‌های اصلی شهر تهران درگیری‌های ایذایی و اغتشاش موضعی ایجاد می‌کردند. گروهک‌ها با این کارهای‌شان به کل، آسایش و امنیت خاطر را از مردم سلب کرده بودند. احمد در برخورد با این آشوب‌گری‌ها، خیلی فعال عمل می‌کرد و به همراه هم‌رزمان صمیمی‌اش غلام‌رضا قربانی مطلق[۱]، غلام علی پیچک[۲]، محمّد توسّلی[۳]، حاج علی اصغر اکبری[۴] و سایرین به کار مقابله با اغتشاشات ضد انقلابی در سطح تهران مشغول بود.»

در هاله‌ای از غبار، ص ۲۲ و ۲۳٫

[۱]. فرمانده‌ی سپاه پاوه که در اردیبهشت ۱۳۵۹ بر اثر انفجار خمپاره ۱۲۰ م.م ضد انقلابیون در مقابل سپاه پاوه به شهادت رسید.

[۲]. مسؤول عملیات سپاه در غرب کشور بود که روز ۲۰ آذر ۱۳۶۰ طی عملیات مطلع الفجر در ارتفاعات «بر آفتاب» به شهادت رسید.

[۳]. معاونت عملیات سپاه مریوان که روز هشتم مهر ۱۳۵۹ در تنگه‌ی گاران در کمین ناجوانمردانه‌ی ضد انقلابیون تجزیه طلب به شهادت رسید.

[۴]. سرانجام در کسوت فرماندهی سپاه سردشت، در سال ۱۳۶۰ به شهادت رسید.