روش پسندیده در زندگی زن

 در اسلام، روش پسندیده در زندگی زن، این است که به تدبیر امور داخلی منزل و تربیت اولاد بپردازد. و این طریقه گرچه سنّتی است مستحبّ و غیر واجب و لیکن ترغیب و تشویق‌هائی که درباره‌ی آن شده – از آن‌جایی که جوّ مسلمین، جوّ تقوا و بدست آوردن رضای خدا و ترجیح ثواب‌های آخرت بر بهره‌های دنیوی، و تربیت بر اساس اخلاق صالحه‌ی زنان یعنی عفّت و حیا و محبّت اولاد و عشق ورزیدن به زندگی در محیط خانه و امثال آن بوده – این سنّت مستحبّ را همچنان حفظ نموده است.

فضیلت زنی که وظیفه‌اش را انجام می‌دهد

فضیلت آن مردی که در معرکه‌ی قتال حاضر می‌شود و با کمال سخاوت، خون خود را ایثار می‌کند، از فضیلت زنی که وظیفه‌ی شوهرداریش را انجام می‌دهد، برتر نیست. و نیز آن مرد حاکمی که سرپرستی جامعه را به عهده گرفته، چرخ زندگی مجتمع را می‌چرخاند و [نیز] آن مردی که بر مسند قضا تکیه زده، افتخاری بر آن زن ندارند!

حرمت دختر

حُرمت دختر مخصوصاً سیّد، باید حفظ شود… این‌ها امانت خدا هستند؛ هرچه آدم به این‌ها احترام بگذارد، خدا و پیغمبر خوشحال می‌شوند.

اهمیّت زن در اسلام

اگر زن اهمّیّت نمی‌داشت، خدا نسل دوازده امام را از نسل حضرت زهراء سلام الله علیها قرار نمی‌داد!

واقعاً اگر زن خوب باشد، می‌تواند عالم را گلستان کند؛ و اگر بد باشد، عالم را جهنّم می‌کند!

بشارت به مردان و زنان مؤمن و خوش کردار

فرمایش خدای تعالی: مَنْ عَمِلَ صالِحاً مِنْ ذَکَرٍ أَوْ أُنْثى‏ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْیِیَنَّهُ حَیاهً طَیِّبَهً (نحل/۹۷)

[«هر کس – از مرد یا زن – کار شایسته انجام دهد و مؤمن باشد، قطعاً او را زندگی خوشگوار [حیات حقیقی] می‌بخشیم»] تا آخر آیه، وعده‌ی نیکوئی است برای مؤمنان اگر کار شایسته انجام دهند. و بشارتی است برای زنان که خداوند فرقی نمی‌گذارد میان آنان و مردان در پذیرفتن ایمان‌شان و اثر کردار شایسته‌‌‌ی‌شان که همان زنده نمودن به حیات طیّبه و پاداش دادن به نیکوترین وجه عمل آنان باشد؛ برخلاف عقاید همه یا اکثریّت بت‌پرستان و اهل کتاب از یهود و نصاری که زن را از همه یا بیشتر مزایای دینی محروم نموده و درجه و مرتبه‌اش را پست‌تر و پائین‌تر از مرد قرار داده‌اند [که مانند مرد، نمی‌تواند رشد و کمال معنوی داشته باشد] و او را در مرحله‌ای قرار داده‌اند که هرگز قابل بلندی مرتبه و مقام نمی‌باشد.

منبع: کتاب حکمت زلال، صفحات ۱۶۳  الی  ۱۶۴