- ثقلین - http://thaqalain.ir -
امّا خوراک از جهت کیف: اوّلاً تمام جدّش در تطهیر طعامش از حرام و شبهات بوده؛ و از آجیلخوری و خوردن اشیاء لذیذه، یک مقدار نفس را منع نماید. در این مسأله، بهترش این است که لِلَّذّه نخورد بلکه لِلقُوَّه بخورد… و از افراط و تفریط در صرف لُحوم ]گوشتها[ اجتناب نماید.
و آنچه میزان عدالت است این است که: ترک را از سه روز نگذراند؛ و صرف را شبانهروزی دو دفعه نکند…
و امّا کمّاً میزان وسطش این است که: نه آنقدر نخورد که از ضعف و گرسنگی، خاطرش پریشان بشود؛ و نه آنقدر بخورد که سنگینی طعام را بفهمد! و میزان این را هم حکمای اخلاق چنین گفتهاند: بعد از اشتهای کامل بخورد؛ و قبل از سیری دست بکشد. و اگر مبتدی در اوّل اَمر یک مقدار طرف جوع ]گرسنگی[ را تقدیم نماید، ظاهراً بهتر است؛ لا سیّما اگر روزه باشد.
منبع: کتاب به سوی دوست، ص ۶۹
Article printed from ثقلین: http://thaqalain.ir
URL to article: http://thaqalain.ir/%da%a9%d9%85%d9%91-%d9%88-%da%a9%db%8c%d9%81-%d8%ba%d8%b0%d8%a7%db%8c-%d8%b3%d8%a7%d9%84%da%a9/
Click here to print.
تمامی حقوق برای وبسایت ثقلین محفوظ است.