- ثقلین - http://thaqalain.ir -
کمال حضور قلب [در حال قیام] به این است که:
به یاد سخن خدای متعال باشد که فرمود: «الَّذی یَراکَ حینَ تَقُومُ» [شعراء/۲۱۸] «خداوندی که وقتی میایستی، تو را میبیند» و دارای سکون و آرامشی در تحت اوامر الهی بوده، و از درک کوتاهی و تقصیر در اهتمام به انجام حقّ بندگی به اندازهی توان، شرم و حیا کند؛ و با دستهای آویزان و پاهای جفت شده، اشاره داشته باشد به بودن در مقام خدمت، در حالی که به دو پای امید و هراس ایستاده، و با پائین انداختن سر، از کبر و سروری، قصد بیزاری کند، و به یاد هراس روز قیامت باشد.
و حدّاقلّ پیش خودش چنین فرض کند که در برابر یکی از فرمانروایان دنیا ایستاده، در حالی که خیانتکار و مقصّر است؛ چه حالی خواهد داشت؟! چگونه سراسر وجودش نگران عتاب و خطاب و ردّ و قبولی است که از سوی آن فرمانروا انجام میگیرد؟! و چگونه دست و پا و جوارحش آرام میگیرد؟!
منبع: کتاب به سوی دوست، ص ۱۳۷
Article printed from ثقلین: http://thaqalain.ir
URL to article: http://thaqalain.ir/%da%a9%d9%85%d8%a7%d9%84-%d8%ad%d8%b6%d9%88%d8%b1-%d8%af%d9%84-%d8%af%d8%b1-%d9%82%db%8c%d8%a7%d9%85/
Click here to print.
تمامی حقوق برای وبسایت ثقلین محفوظ است.