- ثقلین - http://thaqalain.ir -
اگر بدانیم در محضر « عَیْنُ اللّه النّاظِرَه » درباره ى این که ائمّه معصومین ـ علیهم السّلام ـ عین اللّه الناظره هستند، ر.ک: بحار الانوار، ج ۲۶، ص ۲۴؛ توحید صدوق، ص ۱۶۷؛ معانى الاخبار، ص ۱۶٫ هستیم، آیا روى آن را داریم که براى زیارت حضرت غائب ـ علیه السّلام ـ اجازه بخواهیم، با این که با خواسته هاى واضح او مخالفت مى کنیم، نماز و روزه را ترک، و غیبت و ایذا مى کنیم. آیا مى خواهیم به ما بفرماید: « أَبَحْتُ لَکُمُ الْمُحَرَّماتِ وَ أَسْقَطْتُ عَنْکُمُ الْواجِباتِ » حرام ها را براى شما حلال نمودم، و واجبات را از شما برداشتم.
مقصود این که چه مى شد به واسطه ى بندگى خدا، روابط ما با آن آقا(امام زمان ـ علیه السلام ) محفوظ مى ماند؟ دیگران نگذاشتند، هرچند ما هم مقصّریم و نخواستیم اتّصال میان ما و آن حضرت محفوظ باشد، وگرنه هر کس یک ارتباط و اطمینانى پیدا مى کرد، و روزى مى آمد و توبه مى کرد و تابع او و عاقبت به خیر مى شد.
منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد
Article printed from ثقلین: http://thaqalain.ir
URL to article: http://thaqalain.ir/%da%86%d9%87-%d9%85%d9%89-%d8%b4%d8%af-%d8%a7%da%af%d8%b1-%d8%b1%d9%88%d8%a7%d8%a8%d8%b7-%d9%85%d8%a7-%d8%a8%d8%a7-%d8%a2%d9%82%d8%a7-%d8%a7%d9%85%d8%a7%d9%85-%d8%b2%d9%85%d8%a7%d9%86-%d9%80/
Click here to print.
تمامی حقوق برای وبسایت ثقلین محفوظ است.