چه کنیم تا در برابر نعمت  هاى خدا سپاسگزار باشیم؟ چگونه انسان این همه نعمت الهى را بر خود نقمت و عذاب مى  کند؟ خداوند سبحان مى  فرماید: «أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِینَ بَدَّلُواْ نِعْمَتَ اللَّهِ کُفْرًا وَ أَحَلُّواْ قَوْمَهُمْ دَارَ الْبَوَارِ»  سوره  ى ابراهیم، آیه  ى ۲۸٫ آیا ندیدى کسانى را که نعمت خدا را به کفران و ناسپاسى مبدّل نمودند، و قوم خویش را در سراى نیستى و نابودى جاى دادند. چه بهشتى مى  شد دنیا براى ما انسان  ها اگر حرف شنو بودیم و به نداى قوه  ى عاقله گوش مى  کردیم، نیرویى که هر عاقل آن را دارد.

اگر همه  ى مردم دنیا اتّفاق مى  کردند که عقل (نه غرایز و امیال و شهوات) حاکم باشد ولو به این منتهى شود که عاقل را حاکم کنند، دنیا براى آن  ها بهشت مى  شد و همگى در آسایش و امنیّت و راحتى به سر مى  بردند. امتیاز انسان از سایر حیوانات به عقل است. آیا رواست که عقل را مُهْمَل کنیم و از کار بیندازیم و کنار بگذاریم و زندگى را براى خود و دیگران تلخ و ناگوار کنیم؟!

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد