از ابن قولویه با سند خود از ابن عبّاس چنین نقل شده است:

فرشته‌ای که خدمت پیامبر خدا (ص) رسید تا او را از کشته شدن حسین (ع) بیاگاهاند، جبرئیل روح الامین بود، با بال‌هایی گسترده، گریان و ناله‌زنان در حالی که مقداری از تربت مشک‌بوی حسین (ع) را آورده بود. رسول خدا (ص) فرمود: آیا امّتم که فرزند من -یا فرزند دخترم- را می‌کند، رستگار می‌شوند؟ جبرئیل گفت: خداوند به تازیانه‌ی اختلاف آنان را تنبیه می‌کند و دل‌هایشان ناهماهنگ می‌شود.

 و قالابن قولویه:

حَدَّثَنِی أَبِی، عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ الزَّعْفَرَانِیِّ، قَالَ: حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ عَمْرٍو الْأَسْلَمِیُّ، قَالَ: حَدَّثَنِی عَمْرُو بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَنْبَسَهَ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَمْرٍو، عَنْ أَبِیهِ، عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ الْمَلَکُ الَّذِی جَاءَ إِلَى مُحَمَّدٍ (ص) یُخْبِرُهُ. بِقَتْلِ الْحُسَیْنِ (ع) کَانَ جَبْرَئِیلَ (ع) الرُّوحَ‏ الْأَمِینَ‏ مَنْشُورَ الْأَجْنِحَهِ بَاکِیاً صَارِخاً قَدْ حَمَلَ مِنْ تُرْبَهِ الْحُسَیْنِ (ع) وَ هِیَ تَفُوحُ کَالْمِسْکِ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) وَ تُفْلِحُ أُمَّتِی تَقْتُلُ فَرْخِی أَوْ قَالَ فَرْخَ ابْنَتِی؟ فَقَالَ جَبْرَئِیلُ: یَضْرِبُهَا اللَّهُ بِالاخْتِلَافِ فَتَخْتَلِفُ قُلُوبُهُمْ.[۱]

[۱]– کامل الزیارات: ۱۳۱ ح ۱۴۸، عنه البحار ۴۴: ۲۳۷ ح ۲۸ و العوالم ۱۷: ۱۲۴ ح ۱٫