شیخ صدوق روایت می‌کند:
امام سجّاد (ع) فرمود: چون کار بر حسین بن علی (ع) دشوار شد، همراهانش به آن حضرت نگاه کردند. وی برخلاف آنان بود. هر چه کار سخت می‌شد، آنان رنگ می‌باختند و می‌لرزیدند و دلهاشان هراسان می‌شد، ولی حسین (ع) و برخی همراهان ویژۀ آن حضرت رنگ چهره‌هاشان تابان‌تر و اعضایشان آرام‌تر و دلهایشان استوارتر می‌شد. بعضی به یکدیگر می‌گفتند: ببینید! باکی از مرگ ندارد. حسین (ع) به آنان فرمود: صبر کنید ای بزرگ زادگان! مرگ جز پلی نیست که شما را از رنج و سختی به بهشت‌های گسترده و نعمت‌های همیشگی عبور می‌دهد. کدام یک از شما دوست ندارید از زندان به کاخ منتقل شوید؟ و برای دشمنان شما وضع آن‌گونه است که گویا از قصری به زندان و عذاب منتقل می‌شوند. پدرم از رسول خدا (ص) روایت کرد که فرمود: دنیا زندان مؤمن و بهشت کافر است و مرگ، پل اینان است به سوی بهشت‌هایشان و پل آنان است به سوی دوزخشان. نه دروغ می‌گویم و نه به من دروغ گفته‌اند.
قال الصّدوق:
وَ قَالَ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ (ع): لَمَّا اشْتَدَّ الْأَمْرُ بِالْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ (ع) نَظَرَ إِلَیْهِ مَنْ کَانَ مَعَهُ فَإِذَا هُوَ بِخِلَافِهِمْ لِأَنَّهُمْ کُلَّمَا اشْتَدَّ الْأَمْرُ تَغَیَّرَتْ أَلْوَانُهُمْ وَ ارْتَعَدَتْ فَرَائِصُهُمْ وَ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَ کَانَ الْحُسَیْنُ (ع) وَ بَعْضُ مَنْ مَعَهُ مِنْ خَصَائِصِهِ تُشْرِقُ أَلْوَانُهُمْ وَ تَهْدَأُ جَوَارِحُهُمْ وَ تَسْکُنُ نُفُوسُهُمْ، فَقَالَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ انْظُرُوا لَا یُبَالِی بِالْمَوْتِ!
فَقَالَ لَهُمُ الْحُسَیْنُ (ع): صَبْراً بَنِی الْکِرَامِ فَمَا الْمَوْتُ إِلَّا قَنْطَرَهٌ یَعْبُرُ بِکُمْ عَنِ الْبُؤْسِ وَ الضَّرَّاءِ إِلَى الْجِنَانِ الْوَاسِطَهِ وَ النَّعِیمِ الدَّائِمَهِ، فَأَیُّکُمْ یَکْرَهُ أَنْ یَنْتَقِلَ مِنْ سِجْنٍ إِلَى قَصْرٍ، وَ مَا هُوَ لِأَعْدَائِکُمْ إِلَّا کَمَنْ یَنْتَقِلُ مِنْ قَصْرٍ إِلَى سِجْنٍ وَ عَذَابٍ.
إِنَّ أَبِی حَدَّثَنِی عَنْ رَسُولِ اللَّهِ (ص): أَنَّ الدُّنْیَا سِجْنُ الْمُؤْمِنِ وَ جَنَّهُ الْکَافِرِ، وَ الْمَوْتُ جِسْرُ هَؤُلَاءِ إِلَى جِنَانِهِمْ وَ جِسْرُ هَؤُلَاءِ إِلَى جَحِیمِهِمْ، مَا کَذَبْتُ وَ لَا کُذِبْتُ.[۱]
[۱]– معانی الاخبار: ۲۸۸ ضمن ح ۳، البحار ۶: ۱۵۴ ضمن ح ۹٫
پاسخ دهید