پیش از عملیات والفجر مقدماتی، طی ابلاغ از طرف مسؤول بهداری قرار شد که از امدادگرها، دو دسته‌ی ویژه‌ی عملیاتی انتخاب شود. این انتخاب کار بسیار مشکل و پر دردسری بود. همه‌ی امدادگرها آماده‌ی عملیات بودند. ولی فقط دو دسته‌ی نُه نفری نیاز بود. بالاخره قرار شد که قوی‌ترین امدادگرها از لحاظ جسمی انتخاب شوند، ولی هر صد نفر امدادگر ادعا می‌کردند قوی‌ترین‌اند. تنها راه باقی مانده، مسابقه بود. «مسابقه‌ی دوی استقامت». روز مسابقه هر صد نفر امدادگر، با صدای «شروع» دو استقامت را آغاز کردند و با تمام توان خود دویدند، اما از آن‌جا که هر مسابقه تعدادی برنده دارد، ۱۸ نفر مورد نیاز بدین طریق انتخاب شدند و بقیه که انتخاب نشده بودند، راهی جز گریه نداشتند!

رسم خوبان ۱۷- تعهد و عمل به وظیفه، ص ۶۴٫/ فرشتگان نجات، ص ۷۱٫