از حضرت زید⁽فرزند امام سجاد ـ علیه السّلام ـ⁾ ـ رحمه اللّه ـ نقل شده که فرمود:« ما عَصَیْتُ اللّه مُنْذُ عَرَفْتُ یَمینى مِنْ شِمالى.» از آن زمان، که دست راست و چپ را تشخیص دادم، معصیت خدا نکرده ام. ائمّه ـ علیهم السّلام ـ از حال ما غافل نیستند، اگر چه ما از آنها غافل باشیم، « هُمْ یَعْلَموُنَ کُلَّ ما نَعْلَمُ وَ لا نَعْلَمُ کُلَّ ما یَعْلَمُونَ.»؛ (آنان تمام آن چه را که ما مى  دانیم مى دانند، و ما تمام آن چه را که آنان مى دانند نمى دانیم.) امام سجّاد ـ علیه السّلام ـ به زید ـ رحمه اللّه ـ فرمود: « إِنّى أُعیذُکَ أَنْ تَکوُنَ الْمَصْلوُبَ فِى الْکُناسَهِ. » به خدا پناه مى برم از این که تو را در محلّه ى کناسه [کوفه] به دار آویزند.بحار الانوار، ج ۴۵، ص ۳۵۱؛ ج ۴۶، ص ۱۸۳؛ فرحه الغرىّ، ص ۱۱۵٫ مشابه: منقول از امام باقر ـ علیه  السّلام. ر.ک: بحار الانوار، ج ۴۶، ص ۲۱۰٫

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد