آیات عظام امام، خامنه اى و نورى: در هر کدام احتمال اعلمیت داده شود، بنابر احتیاط واجب از او تقلید کنند و در صورت تساوى، مخیرند.[۱]

آیات عظام بهجت، تبریزى، صافى و فاضل: در هر کدام احتمال اعلمیت داده شود، باید از او تقلید کنند و در صورت تساوى، مخیرند.[۲]

آیه اللّه  سیستانى: در هر کدام احتمال اعلمیت داده شود، باید از او تقلید کنند و در صورت تساوى مخیرند؛ مگر در موارد علم اجمالى تکلیف (مانند قصر و اتمام) که در این هنگام بنابر احتیاط واجب، باید هر دو فتوا را رعایت کنند.[۳]

آیه اللّه  مکارم: بنابر احتیاط واجب از کسى تقلید کنند که گمان به اعلمیت او دارند و در صورت تساوى، مخیرند.[۴]

آیه اللّه  وحید: در هر کدام احتمال اعلمیت داده شود، باید از او تقلید کنند و در صورت تساوى، باید از کسى تقلید کنند که فتوایش مطابق احتیاط است و چنانچه احتیاط ممکن نبود و یا مشقت داشت، مخیر است.[۵]

تبصره. فرض مسئله جایى است که مجتهدان یاد شده در تقوا مساوى باشند و اگر یکى از آنان باتقواتر باشد، حکم آن در عنوان تقلید مجتهد ذکر شده است.

منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی/پرسش وپاسخ دانشجویی

[۱] – امام، توضیح المسائل، م ۳ و ۴؛ نورى، توضیح المسائل، م ۳ و ۴٫

[۲] – توضیح المسائل مراجع، ۳ و ۴؛ صافى، جامع الاحکام، ج ۱، س ۸٫

[۳] – تعلیقات على العروه، م ۱۳، ۲۰ و ۲۱٫

[۴] – توضیح المسائل، م ۵ و ۶٫

[۵] – توضیح المسائل، م ۳ و ۴٫