بر پایه منابع روایی؛ پیامبر اسلام(ص) را در همان محلی که از دنیا رفته بود، دفن کردند. اما برخی پرسش‌ها در این واقعه وجود دارد؛ چرا مسلمانان به صورت دسته ‌جمعی و یک‌باره بر جنازه ایشان نماز نخواندند؟ و چرا مانند دیگر نمازهای میت، کسی در جلو نایستاد و بر این نماز امام نبود؟
ابتدا لازم است به این نکته توجه شود که نماز میت را نمی‌توان به جماعت خواند، بلکه نمازی فرادا است و تنها گاه به صورت گروهی خوانده می‌شود، هرچند برخی از ویژگی‌های جماعت، برای آن وجود دارد.

حال به بررسی این سؤال می‌پردازیم:
۱ – در مورد این‌که در نماز میت بر جنازه پیامبر خدا(ص)، کسی جلو نایستاده و هر یک به صورت جدا نماز خوانده‌اند، بر اساس روایتی این کار با توصیه امام علی(ع) بوده است:
زمانی که على(ع) غسل و کفن پیامبر(ص) را انجام داد، نخست به طور تنهائى بر بدن پیامبر نماز گزارد. مردم در مسجد گرد آمده و در خصوص این‌که چه کسى بر بدن پیامبر(ص) نماز بگزارد و در کجا باید دفن شود گفتگو می‌کردند. در این هنگام على(ع) وارد شده فرمود: «رسول خدا در حیات و ممات امام ما بوده و هست»؛ مسلمانان دسته دسته بدون آن‌که به کسى اقتدا کنند بر بدن پیامبر(ص) نماز خواندند.[۱]
البته به نظر می‌رسد علل سیاسی در این توصیه امام بی‌تأثیر نبوده است؛ زیرا ایشان یا خود می‌بایست در نماز تمام گروه‌ها امام آنان باشد که احتمال برخی اعتراضات را به دنبال داشت و یا آنکه در هر گروه، فردی امام می‌شد که در این صورت شاید برای امام‌شدن – که می‌توانست در آینده فضیلتی برای آنان شمرده شود – درگیری‌هایی میان صحابه بوجود می‌آمد.

۲ – اما در این‌که چرا همه به صورت یکجا این نماز را نخواندند، بلکه گروه گروه آمده و نماز خوانده‌اند، مطلب صریحی در منابع یافت نشد، اما می‌توان براساس نقل‌های تاریخی، به نتایجی دست یافت:
عایشه گفت: «علی، عباس و بنی‌هاشم بر پیامبر(ص) نماز خواندند سپس خارج شده و مهاجران وارد شدند و نماز گذاردند سپس انصار و پس از آنان زنان و برده‌ها و … فوج فوج بر ایشان نماز خواندند بدون این‌که کسی بر نماز آنها امام بوده باشد».[۲]
«پیامبر(ص) را به وسیله لحافی که در آن فوت کرده بود؛ جابه‌جا کردند و همان مکانی که در آن فوت کرد را کندند تا پیامبر را در آن‌جا دفن کنند. سپس مردم گروه گروه وارد شدند و بر ایشان نماز گزاردند و پس از مردها، زنان و سپس بچه‌ها نماز خواندند که هیچ‌یک از اینها در نمازشان امامی نبوده است».[۳]
امام باقر(ع) فرمود: «…پس همانا ده نفر ده نفر بر جنازه پیامبر وارد شده و بر ایشان نماز خواندند».[۴]

امام صادق(ع) فرمود: «امام علی(ع) بر در ایستاد و بر پیامبر(ص) نماز خواند. سپس مردم را دستور داد که ده نفر ده نفر آمده بر ایشان نماز بخوانند و بعد خارج شوند».[۵]
این روایات با اختلافاتی که در برخی جزئیات دارند، این مطلب را ثابت می‌کنند که بر پیامبر گروه گروه نماز خوانده و هر گروهی پس از نماز خواندن خارج می‌شدند و گروهی دیگر وارد می‌شدند. به علاوه؛ بنا بر همین روایات و برخی روایات دیگر به دست می‌آید که پیامبر در همان اتاقی که فوت شد دفن شده و هیچ خبری وجود ندارد که ایشان را از آن اتاق، حتی برای غسل و کفن بیرون برده باشند.
در نتیجه می‌توان چنین استنباط کرد که از علل اصلی گروه گروه نماز خواندن بر پیامبر این بوده که نماز بر ایشان در همان حجره‌ای باشد که در آن از دنیا رفته و طبیعتاً آن مکان، اقتضای ورود افراد بسیار را نداشته است.

منبع: اسلام کوئست

[۱]. شیخ مفید، الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، ج ۱، ص ۱۸۸، قم، کنگره شیخ مفید، چاپ اول، ۱۴۱۳ق؛ خزاز رازی، علی بن محمد، کفایه الاثر فی النصّ علی الأئمه الإثنی عشر، ص ۱۲۵، قم، بیدار، ۱۴۰۱ق.

[۲]. ابن عبدالبر، یوسف بن عبد الله‏، الاستیعاب فی معرفه الأصحاب، ج ۱، ص ۴۷، بیروت، دار الجیل، چاپ اول، ۱۴۱۲ق؛ ابن اثیر جزری، علی بن محمد، اسد الغابه فی معرفه الصحابه، ج ۱، ص ۴۱، بیروت، دار الفکر، ۱۴۰۹ق.

[۳]. طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک(تاریخ طبری)، ج ۳، ص ۲۱۳، بیروت، دار التراث، چاپ دوم، ۱۳۸۷ق؛ ابن هشام، عبد الملک، السیره النبویه، ج ۲، ص ۶۶۳، بیروت، دار المعرفه، چاپ اول، بی‌تا.

[۴]. ابن شهر آشوب مازندرانی، مناقب آل أبی‌طالب(ع)، ج ۱، ص ۲۳۹، قم، انتشارات علامه، چاپ اول، ۱۳۷۹ق؛ طبرسی، فضل بن حسن، اعلام الوری بأعلام الهدی، ص ۱۳۷، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ سوم، ۱۳۹۰ق.

[۵]. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج ۱، ص ۴۵۱، تهران، دار الکتب الإسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق.